معنی اسم رضوانه

رضوانه :    (عربی ـ فارسی) (رضوان + ه (پسوند نسبت)) ۱- منسوب به رضوان؛ ۲- بهشتی؛ ۳- (به مجاز) زیبارو.

 

 

اسم رضوانه در لغت نامه دهخدا

رضوان. [ رِض ْ ] (ع مص، اِمص ) مصدر به معنی رَضی ً [ رَ ضَن ْ ] و رُضی ً [ رُ ضَن ْ ]. (منتهی الارب ). خشنود شدن. (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص ۵۲) (دهار) (از اقرب الموارد). رضا. مرضات. خشنودی. (یادداشت مؤلف ). رضامندی. (فرهنگ فارسی معین ).
– بیعت رضوان ؛ بیعتی که برخی از صحابه با رسول (ص ) کردند در زیر درختی در حدیبیه، و چون مردمان آن درخت را سپس تعظیم کردن گرفتند عمر امر به قطع آن کرد تا بت پرستی دیگربار پایه نگیرد،و ناظر بدین بیعت است آیه ٔ شریفه ٔ: لقد رضی اﷲ عن المؤمنین اذ یبایعونک تحت الشجرة فعلم ما فی قلوبهم فأنزل السکینة علیهم و اثابهم فتحاً قریباً. (۱۸/۴۸)؛ به تحقیق خشنود شد خداوند از مؤمنان وقتی که بیعت کردند با تو در زیر آن درخت پس می داند آنچه را در دلهای ایشانست پس فرودآورد آرامش خاطر را بر ایشان وپاداش داد ایشان را فتحی نزدیک. (از یادداشت مؤلف ). ناصرخسرو در قصیده ای اشاره به این بیعت دارد و گوید:
آن قوم که در زیر شجربیعت کردند
چون جعفر وسلمان و چو مقداد و چو بوذر.
– رضوان اﷲ علیه، علیه رضوان اﷲ ؛ خشنودی خدا بر او باد. خدای تعالی از او خشنود باد. دعایی است که پس از نام مرده آرند. (یادداشت مؤلف ). و همچنین است رضوان اﷲ علیها : به دارالخلافه ٔ مقدس مجده اﷲ به عهد راضی رضوان اﷲ علیه قاضیی بود نام اوابومحمد… (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص ۱۱۷).
– رضوان اﷲ علیهم ؛ دعاییست که پس از نام مردگان (بخصوص مردگان دین ) آرند، بمعنی خشنودی خدای بر آنان باد. (یادداشت مؤلف ). دعای خیر است یعنی برکت خدا شامل حال ایشان باد. (ناظم الاطباء) : این رساله در ذکر صحابه رضوان اﷲ علیهم که لمعه ای است از بوارق بیان و حدایق بنان او ایراد کرده می شود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص ۲۳۴). و بعهدخلفای گذشته رضوان اﷲ علیهم در وجه خزانه بودی. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص ۱۳۶). و بنده خواست که این فصول با انساب و تواریخ عرب و حضرات و ائمه ٔ دین مبین رضوان اﷲ علیهم در پیوندد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص ۱۱۳).
|| پسندیدن. (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص ۵۲) (دهار).
رضوان. [ رُض ْ ] (ع مص ) رِضْوان. (از اقرب الموارد)(از دهار) (از منتهی الارب ). رجوع به رِضْوان شود.
رضوان. [ رِض ْ ] (ع اِمص ) خشنودی. (دهار) (غیاث اللغات ). || قبول.(از ناظم الاطباء). || تحسین. آفرین. (فرهنگ فارسی معین ). || برکت. (ناظم الاطباء).
رضوان. [ رِ ض َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ رِضی ̍. (منتهی الارب ). رِضَیان نیز آید. (از متن اللغة). و رجوع به رِض̍ی و رضا و رضیان شود.
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) نگاهبان بهشت. (منتهی الارب ). نام فرشته ای که موکل و نگهبان بهشت است. (غیاث اللغات ). نام دربان بهشت چنانکه مالک نام دربان دوزخ است. بهشت بان. خادم بهشت. بهشت وان. خازن جنت. (یادداشت مؤلف ). فرشته ٔ موکل بر بهشت در نظر مسلمانان. دربان و نگهبان جنت. (فرهنگ فارسی معین ). خازن بهشت. (مهذب الاسماء) (دهار) :
ور تو بخواهی فرشته ای که ببینی
اینک اویست آشکارا رضوان.
رودکی.
بتان بهشتند گویی درست
به گلنارشان روی رضوان بشست.
فردوسی.
به گلشهرگفت آنکه خرم بهشت
ندید و نداند که رضوان چه کشت.
فردوسی.
ز خوبان همه بزمگه چون بهشت
تو گفتی که رضوان بر او لاله کشت.
فردوسی.
بهشت است این باغ سلطان اعظم
دلیل آنکه رضوانْش بنشسته بر در.
فرخی.
تا بباشند درین رز در، مهمان منند
رز، فردوس منست، ایشان رضوان منند.
منوچهری.
چشم حورا چون شود شوریده رضوان بهشت
خاک پایش توتیای دیده ٔحورا کند.
منوچهری.
ملک مسعودبن محمودبن ناصرلدین اﷲ
که رضوان زینت طوبی برد از بوی اخلاقش.
منوچهری.
هرگز نبود خلق فرختار چو تو حور
مانا که ترا رضوان بوده ست فرختار
حوری که فروشنده ٔ آن رضوان باشد
او را نسزد جز ملک راد خریدار.
قطران.
اگر شیطان شود یارت دهد رضوانْش رضوانی
وگر رضوان شود خصمت دهد یزدانْش شیطانی.
قطران.
جنات عدن خاک در زهرا
رضوان ز هشت خلد بود خارش.
ناصرخسرو.
چون به حب آل زهرا روی شستی روز حشر
نشنود گوشَت ز رضوان جز سلام و مرحبا.
ناصرخسرو.
رضوانْش گمان بردم چون این بشنیدم
از گفتن بامعنی و از لفظ چو شکّر.
ناصرخسرو.
مرا گفتا که من شاگرد اویم
اشارت کرد آنگه سوی رضوان.
ناصرخسرو.
گفتم که چگونه جستی از رضوان
ای بچه ٔ نازدیده ٔ حورا.
مسعودسعد.
خوب نَبْوَد سوخته جبریل پر در عشق تو
آنگه از رضوان امید مرغ بریان داشتن.
سنایی.
هر روز جهان خوشتر از آن است چو هر شب
رضوان بگشاید همه درهای جنان را.
سنایی.
از رشک او [مرغزار] رضوان انگشت غیرت گزیده بود. (کلیله و دمنه ).
پس چو رضوان در جنات گشاید پاکان
بانگ حلقه زدن کعبه ٔ علیا شنوند.
خاقانی.
بر سر روضه ٔ معصوم رضا
شبه رضوان شوم ان شأاﷲ.
خاقانی.
بر خوان کفَش طفیل امّید
جز رضوان میزبان ندیده ست.
خاقانی.
رضوان صفت در سرایت
کرده ست بر آستان کعبه.
خاقانی.
رضوان لقب تو یوسف الحسن
بر بازوی حور عین نویسد.
خاقانی.
چو دوزخ سوز گردد سوز عشقش
بهشت از پیش رضوان برفشاند.
خاقانی.
در منزلی از منازل جان به رضوان سپرده او را در عماری به غزنین نقل کردند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص ۱۴۴).
من شراب از ساغر جان خورده ام
نقل او از دست رضوان خورده ام.
عطار.
الصلا گفتیم ای اهل رشاد
کاین زمان رضوان در جنت گشاد.
مولوی.
رضوان مگر سراچه ٔ فردوس برگشاد
کاین حوریان به ساحت دنیی خزیده اند.
سعدی.
بیا بیا که تو حور بهشت را رضوان
درین جهان زبرای دل رهی آورد.
حافظ.
به بهشتی نتوان رفت که رضوانی هست
ننهم پای در آن خانه که دربانی هست.
صائب (از آنندراج ).
– رضوان فش ؛ مثل رضوان. همانند نگهبان و دربان بهشت :
خوی خوش روی خوش نوازش خوش
بزم تو روضه و تو رضوان فش.
نظامی.
|| بهشت. جنت. (یادداشت مؤلف ) :
جدشان رهبر دیوو پری و مردم بود
سوی رضوان خدای و پسران زآن گهرند.
ناصرخسرو.
ز فر ماه فروردین جهان چون خلد رضوان شد
همه حالش دگرگون شد همه رسمش دگرسان شد.
امیرمعزی.
برکنم شمع و وفا را به خراسان طلبم
کان کلید در رضوان به خراسان یابم.
خاقانی.
عیسی ام منظر من بام چهارم فلک است
که به هشتم در رضوان شدنم نگذارند.
خاقانی.
سیاه خانه و غیلان سرخ بر دل من
حریف رضوان بود و حدایق و اعناب.
خاقانی.
خاک تو از باد سلیمان به است
روضه چه گویم که ز رضوان به است.
نظامی.
از خطاب حق بهشت جان شدی
باغ ابراهیم را رضوان شدی.
عطار.
در باغ بهشت بگشودند
باد گویی کلید رضوان داشت.
سعدی.
هرگز نبود حور چو روی تو به رضوان
سروی به نکویی ّ قدت نیست به بستان.
صبوحی.
– باغ رضوان ؛ باغ بهشت :
بغداد باغ است از مثل بل باغ رضوان گفتمش
روزی به بغداد این مثل در وصف خوبان گفتمش.
خاقانی.
گر عاصیان را از گنه در باغ رضوان نیست ره
در روی ساقی کن نگه صد باغ رضوان بین در او.
خاقانی.
– روضه ٔ رضوان (رضوانی ) ؛ باغ بهشت. (یادداشت مؤلف ) :
رضای او به چه ماند به سایه ٔ طوبی
خصال او به چه ماند به روضه ٔ رضوان.
فرخی.
گر نسیم کرمش بر در دوزخ گذرد
ماریه خوبتر از روضه ٔرضوان گردد.
منوچهری.
همه نسختها من داشتم و به قصد ناچیز کردند دریغا و بسیار بار دریغا که آن روضه های رضوانی برجای نیست. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص ۲۹۷).
قربان تو فرزند رسول است ره خویش
از حکمت او جوی سوی روضه ٔ رضوان.
ناصرخسرو.
راه نمایدْت سوی روضه ٔ رضوان
گر بروی بر رهی درین دو میانه.
ناصرخسرو.
آن شب که دلم نزد تو مهمان باشد
جانم همه در روضه ٔ رضوان باشد.
خاقانی.
پدرم روضه ٔ رضوان به دو گندم بفروخت
ناخلف باشم اگر من به جوی نفروشم.
حافظ.
بسوی روضه ٔ رضوان سفر کرد
خدا راضی ز افعال و خصالش.
حافظ.
– گلشن رضوان ؛ باغ بهشت. (یادداشت مؤلف ) :
از اوج آسمان به سر سدره بگذرم
وز سدره سر به گلشن رضوان برآورم.
خاقانی.
چنین قفس نه سزای چون من خوش الحانیست
روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم.
حافظ.
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) نام ۶ ده از ده های استان هشتم واقع در شهرستانهای کرمان و زاهدان و جیرفت و سیرجان. رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۸ شود.
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) دهی از دهستان تبادکان بخش حومه ٔ شهرستان مشهد. سکنه ٔ آن ۱۲۱۰ تن. آب آن از رودخانه. محصول عمده ٔ آنجا غلات. صنایع دستی زنان گلیم و جوال بافی. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۹).
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) دهی از دهستان عربخانه ٔ بخش شوسف شهرستان بیرجند. آب آن از قنات. محصول عمده ٔ آنجا غلات و لبنیات. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۹).
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) دهی از بخش آوج شهرستان قزوین. سکنه ٔ آن ۱۴۰ تن. آب آن از چشمه سار. محصول عمده ٔ آنجا غلات و میوه و عسل. صنایع دستی زنان قالیبافی. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۱).
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) دهی از دهستان ریوند بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور. سکنه ٔ آن ۱۰۱ تن. آب آن از قنات. محصول عمده ٔ آنجا غلات. راه آن اتومبیل رو. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۹).
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) دهی از دهستان فین بخش مرکزی شهرستان بندرعباس. سکنه ٔ آن ۹۸۲ تن. آب آن از چشمه. محصول عمده ٔ آنجا خرما و مرکبات. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۸).
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) العدل بیبرس (الشیخ ). از نویسندگان قرن چهاردهم هجری است. او راست : ۱- الجوهر المتین فی الصلوة علی خاتم النبیین چ بولاق ۱۳۱۳ هَ. ق. ۲- خلاصة الکلام فی مولد المصطفی علیه الصلوة والسلام چ بولاق ۱۳۱۳ هَ. ق. ۳- روضة المحتاجین لمعرفة قواعد الدین. چ بولاق ۱۳۲۳ هَ. ق. ۴- صفوة الخلاصة فی مولد مزیل الخاصة. (از معجم المطبوعات مصر ج ۱).
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) یا رضوان بن عبداﷲ الجنوی، وزیر ملک غرناطه. رجوع به حلل السندسیةج ۲ ص ۳۲۱ و ۳۲۲، و ابوالنعیم در همین لغت نامه شود.
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) محمد (افندی ). اوراست : عنوان الرضوان فی مدح سید ولد عدنان چ مطبعة المدارس ۱۲۸۸ هَ. ق. (از معجم المطبوعات مصر ج ۱).
رضوان. [ رِض ْ ] (اِخ ) محمد (مصطفی ) افندی، متوفای ۱۳۰۵ هَ. ق. او راست : شرح مختصر البیان المسفر من وجوه التبیان (بلاغه ) که به سال ۱۲۸۹ هَ. ق. تألیف آنرا به پایان رساند. (از معجم المطبوعات مصر ج ۱).

اسم رضوانه در فرهنگ فارسی

رضوان
فرشته موکل بر بهشت ( فردوس ) در نظر مسلمانان دربان و نگاهبان جنت .
خشنودشدن، خشنودی، بهشت ودربان ونگاهبان بهشت
۱ – ( مصدر ) خشنود شدن . ۲ – ( اسم ) خشنودی رضامندی . ۳ – قبول . ۴ – تحسین آفرین . ۵ – ( اسم ) بهشت جنت .
محمد افندی متوفای ۱۳٠۵ قمری اوراست : شرح مختصر البیان المسفر من وجوه التبیان که به سال ۱۲۸۹ قمری تالیف آنرا به پایان رساند
رضوان الله علیه
( جمله فعلی دعایی ) خشنودی خدا بروی باد . خدا از او راضی باد . و آن پادشاه – رضوان الله علیه – از ملوک آل سامان بمزید بسطت مخصوص بود ….. یا رضوان الله علیهم اجمعین . خشنودی خدا نصیب همه آنان باد . صحابه نبی – رضوان الله علیهم اجمعین – که تلامذه نقطه نبوت بودند ..
رضوان جایگاه
( صفت ) بهشت مقام خلد آشیان ( در مورد مرده گویند ) .
رضوان قاجار
سام میرزا پسر محمد علی میرزا ملک آرا وی در تهران به تحصیل دانش پرداخت و از همه علوم بهره گرفت بواسطه ذوق فطری و موروثی به شعر و شاعری گرایید و در اندک مدت به مقامی ارجمند در جهان ادب رسید و به مدح ناصر الدین شاه پرداخت و مورد توجه و تکریم قرار گرفت
رضوان کده
( اسم ) ۱ – جایی بهشت مانند . ۲ – آسمان .
رضوان کلا
ده از دهستان کیاکلا بخش مرکزی شهرستان شاهی
ابن رضوان
در آغاز صناعت تنجیم می ورزید و بر راه می نشست و از فال و زایجه ارتزاق میکرد
رشک رضوان
ده از دهستان عزیز آباد بخش فهرج شهرستان بم .
هشت هیکل رضوان
کنایه از هشت بهشت است .
کنایت از هشت بهشت است
حسن رضوان
حسینی خالدی عمرانی در شهر بدیریه بنی سویف متولد شد وی علوم را در جامع الازهر آموخت

اسم رضوانه در فرهنگ معین

رضوان
(رِ) [ ع . ] ۱ – (مص ل .) خشنود شدن . ۲ – (اِ.) بهشت، نگهبان بهشت .

اسم رضوانه در فرهنگ فارسی عمید

رضوان
۱. بهشت.
۲. دربان و نگهبان بهشت.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] خشنود شدن، خشنودی.

اسم رضوانه در اسامی پسرانه و دخترانه

رضوان
نوع: دخترانه و پسرانه
ریشه اسم: عربی
معنی: (تلفظ: rezvān) (عربی) بهشت، (در ادیان) فرشته ای که نگهبان یا دربان بهشت است، (در قدیم) رضایت، رضامندی – بهشت، نام فرشته ای که نگهبان و دربان بهشت است
رضوانه
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: مؤنث رضوان، بهشت

بعدی
قبلی

اسم های پسرانه بر اساس حروف الفبا

اسم های دخترانه بر اساس حروف الفبا

  • کتاب زبان اصلی J.R.R
  • دانلود کتاب لاتین
  • خرید کتاب لاتین
  • خرید مانگا
  • خرید کتاب از گوگل بوکز
  • دانلود رایگان کتاب از گوگل بوکز