اسم پسر ه

هیراد : (دساتیر) 1- خود را به مردم تازه روی و خوشحال وانمود کردن؛ 2- بشیر.

هَیثَم :  (عربی) 1- جوجهی عقاب؛ 2- جوجهی کرکس؛ 3- (اعلام) 1) هَیثَم بن اَسوَد، ابوالعُریان، مَذحِجی [حدود 100 میلادی] خطیب و شاعر اهل کوفه و از اعیان آن شهر، وی در نزاع میان عبدالله بن زبیر و عبدالملک بن ...

هيبت‌الله : (عربي) (نشانِ) شكوه و بزرگي خدا.

هويدا : روشن، آشكار، نمايان، خوب پيدا.

هومن : (هو = خوب + من/ مان = انديشه و روح) 1- دارنده‌ي روح خوب و نيك انديش؛ 2- (اَعلام) نام پسر ويسه و برادران پيران و يكي از سرداران افراسياب.

هومان : (= هومن)،  هومن.

هوشيار : (پهلوي) (= هوشيار، هشيوار) 1- كسي كه داراي هوش است، باهوش؛ 2- عاقل، بخرد؛ 3- آگاه، بيدار؛ 4- زيرك؛ 5- (اَعلام) شهرت محمّدباقر هوشیار [1283-1336 شمسی] روان شناس ایرانی، از پشگامان روان شناسی تربیتی و بنیانگذار نخستین آزمایشگاه ...

هوشنگ:    1- به معني كسي كه منازل خوب فراهم سازد؛ 2- (اَعلام) (در شاهنامه) دومین شاه پیشدادی، پسر سيامك. یافتن آتش، برپا کردن جشن سده و استخراج آهن را یادگار او می‌دانند.

هوشمند:    (هوش + مند (پسوند دارندگي و اتصاف)) 1- صاحب هوش، باهوش؛ 2- عاقل، بخرد.

هورام :    (عبری) 1- مرتفع؛ 2- (اَعلام) نام شهریار جازر که در هنگام افتتاح فلسطین بر جارزشهریار بود.

هوتن :    (هو = خوب + تن) 1- خوب تن، نيك اندام؛ 2- (به مجاز) تندرست و خوش قد و بالا؛ 3- (در پهلوي) به معني خوب تنيده، خوب كشيده، بركشيده، خوش بالا؛ 4- (اَعلام) يكي از هم پيمانان ...

هِمت‌الله:    (عربي) اراده و خواست خدا.

هِمت:    (عربي) 1- اراده، انگيزه، و پشتكار قوي براي رسيدن به هدف؛ 2- بلند طبعي، بلند نظري، 3- جوانمردي؛ 4- (در قديم) خواست، آرزو؛ 5- (در تصوف) توجه قلب با تمام نيروي روحي به خداوند، دعا از صميم قلب؛ ...

هُمايون:    1- داراي تأثير خوب، خجسته، مبارك، فرخنده؛ 2- (در موسيقي ايراني) يكي از هفت دستگاه موسيقي ايراني؛ 3- (در قديم) از شبكه‌هاي بيست و چهارگانه‌ي موسيقي ايراني؛ 4- (اَعلام) 1) نام دلاوري ايراني مشهور به زرين كلاه؛ 2) ...

هُژَبر :    (عربی، هزبر) (در قدیم) 1- شیر؛ 2- (به مجاز) پهلوان، مرد