اسم دختر ش

شُميلا :    قلب شده‌ي [پديده آوايي در زبان مثل: ديوار و ديوال] شُميرا.    شُميرا و سميرا.     اسم شمیلا در لغت نامه دهخدا شمیل. [ ش َ ] (ع اِ) شمال. (ناظم الاطباء). لغتی است در شَمال (شِمال ) که بادی است. ...

شميسا :    (= شمسا)، ( شمسا.     اسم شمیسا در لغت نامه دهخدا شمیسا. [ ش َ ] (سریانی، اِ) نور. روشنایی. (ناظم الاطباء). بمعنی نور باشد که روشنایی معنوی است. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). اسم شمیسا در اسامی پسرانه و ...

شمه :    (عربی، شَمَّة) (در قدیم) بوی خوش.     اسم شمه در لغت نامه دهخدا شمت. [ ش َم ْ م َ ] (ع اِ) شمة. شمه. (یادداشت مؤلف ). پاره ای و جزیی و بخشی از چیزی : چند نکت دیگر ...

شمشاد :    1- (در گياهي) درختچه‌اي هميشه سبز با انواع مختلف كه در حاشيه‌ي باغچه‌ها كاشته مي‌شود؛ 2- (در قديم) مرزنگوش؛ 3- (در قديم) (به مجاز) شخص خوش قد و قامت؛ 4- (در قديم) (به مجاز) زلف و معشوق.     اسم ...

شمسي :    (عربي ـ فارسي) 1- (منسوب به شمس)، 2- داراي شمس (خورشيد)؛ 3- (در قديم) (به مجاز) سرخ رنگ.     اسم شمسی در لغت نامه دهخدا شمسی. [ ش َ ] (ص نسبی ) نسبت به عبد شمس. (منتهی الارب ). ...

شمسه :    (عربي ـ فارسي) 1- نقش زينتي به شكل خورشيد كه در تذهيب، جواهر سازي، كاشي كاري و مانند آنها به كار مي‌رود؛ 2- نوعي پارچه؛ 3- (در قديم) خورشيد؛ 4- (به مجاز) عالي‌ترين و بهترين فرد.     اسم شمسه ...

شمس‌جهان :    (عربي ـ معرب فارسي) 1- خورشيد جهان، آفتاب گيتي؛ 2- (به مجاز) زيبارو.     اسم شمس جهان در لغت نامه دهخدا شمس. [ ش َ ] (ع مص ) آفتابناک شدن روز. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) ...

شمامه :    (عربي) 1- (در قديم) رايحه و بوي خوش؛ 2- گلوله‌ي خوشبو، دستنبو؛ 3- (به مجاز) شخص يا چيز دوست داشتني و خوشايند.     اسم شمامه در لغت نامه دهخدا شمامة. [ ش َ م َ ] (ع مص ) بوییدن. ...

شَلير :    (= شَليل)،1- ميوه‌ي خوشبو و گوارا و آبدار شبيه شفتالو و هلو؛ 2- درخت اين ميوه.     اسم شلیر در لغت نامه دهخدا شلیر. [ ش َ ] (اِ) شلیل و نوعی از شفتالو. (ناظم الاطباء). بمعنی شلیل است. (فرهنگ ...

شَلاله :    (عربی) 1- آبشار؛ 2- (در منابع عربی) شلال؛ 3- (در ترکی) آبشار، فوّاره.     اسم شلاله در لغت نامه دهخدا شلال.[ ش َ ] (اِ) قسمی بادام به جهرم. (یادداشت مؤلف ). || توله یا سگ شکاری پشمدار. مقابل کوسه. ...

شكيلا :    (عربي ـ فارسي) (شكيل = خوشگل، زيبا + ا (پسوند نسبت))، منسوب به شكيل، خوشگل و زيبا.     اسم شکیلا در لغت نامه دهخدا شکیل. [ ش َ ] (ع اِ) کف خون آمیخته ای که بر دهانه ٔ لگام ...

شكيبا :    صبور، برد بار، باشكيبايي.     اسم شکیبا در لغت نامه دهخدا شکیبا. [ ش ِ / ش َ ] (نف ) صبور. تحمل کننده. آرام گیرنده. متحمل. بردبار. صابر. (برهان ) (ناظم الاطباء). صبور. آرمیده. (فرهنگ اوبهی )(لغت فرس اسدی ...

شكوه :    حالتي در كسي كه به بزرگي جلوه كند و احترام برانگيزد يا چشم‌ها را خيره كند، بزرگي، حشمت و جلال.     اسم شکوه در لغت نامه دهخدا شکوة. [ ش َ وَ ] (ع اِ)خیکی که از پوست بره ٔ ...

شكوفه :    (در گياهي) هريك از گل‌هاي درختان ميوه كه معمولاً در فصل بهار مي‌شكفند.     اسم شکوفه در لغت نامه دهخدا شکوفه. [ ش ِ / ش ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) گل درختان میوه دار. (ناظم الاطباء) ...

شكوفا :    1- ويژگي گل يا غنچه‌اي كه باز شده است، شكفته؛ 2- (به مجاز) با رونق، پيشرفته، رشد يافته.     اسم شکوفا در لغت نامه دهخدا شکوفا. [ ش ُ ](نف ) شکفته. شکفته شده. شکوفان. بازشده چون غنچه و شکوفه. ...