اسم دختر ت

تابش : نورافشان  

تابانمهر : خورشید تابان، خورشید درخشان  

تابان : نوراني، فروغمند  

تانیا :    در گويش خراساني به معني توانستن (؟).

تينا :    1- (در زند و پازند) گل سرخ ؛ 2- (در عربي) طين.     اسم تینا در لغت نامه دهخدا تینا. (هزوارش، اِ) به لغت زند و پازند گل را گویند و به عربی طین خوانند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ...

تهمينه :    [مركب از «تهم» به معني نيرومند و قوي + «ينه»/ ine ـ/ پسوند نسبت)] 1- منسوب به تهم؛ 2- (به مجاز) نیرومند قوی؛ 3- (اَعلام) (در شاهنامه) همسر رستم، دختر شاه سمنگان و مادر سهراب.     اسم تهمینه در ...

تَهاني :    (عربي) (در قديم) تهينت گفتن به يكديگر.     اسم تهانی در لغت نامه دهخدا تهانی. [ ت َ ] (ع مص ) با هم مبارکباد گفتن و تهنیت کردن. به این معنی مصدر است از باب تفاعل و هم ج ...

توران‌دخت :    (توران+ دخت = دختر)، 1- دختر توراني؛ 2- (اَعلام) نام دختر خسرو پرويز كه بعد از شيرويه به شاهي رسيد.     اسم توران دخت در لغت نامه دهخدا توران. (اِخ ) نام ترکستان است و بعضی از خراسان و آن ...

توران :    (در پهلوی، turān )، (تور = پسر فریدون + ان (پسوند نسبت)) (اَعلام) 1) سرزمین تورانیان که منسوب به تور پسر فریدون می‌باشد؛  2) (در قديم) قوم باستانی در داستانهای ملی ايران، که در روزگار کيانيان با ...

توتيا :    1- از آبزيان دريايي كه در بستر دريا زندگي مي‌كند؛ 2-نوعي ماده شيمايي كه به عنوان سُرمه استفاده مي‌كنند.     اسم توتیا در لغت نامه دهخدا توتیا. (اِ) بمعنی سنگ سرمه، و در تحفه گوید آن بر سه قسم است، ...

تَوار :    1- (در کردی) پرنده؛ 2- نوعی ریسمان؛ 3- (اعلام) 1) (توارکوه) نام کوهی در شمال ایران، شهرستان چالوس ؛ 2) نام محلی در ناحیه برسویر در ایالت دوسِور فرانسه.     اسم توار در لغت نامه دهخدا توار. [ ت َ ...

تَنديس :    1- مجسمه؛ 2- (در قديم) بت، تصوير برجسته، تمثال؛ 3- (به مجاز) زيباروي.       اسم تندیس در لغت نامه دهخدا تندیس. [ ت َ ] (اِ مرکب ) بمعنی تن مانند است، چه دیس بمعنی مانند باشد و بمعنی صورت ...

تَمنا :    (عربي) 1- آرزو؛ 2- خواستن چيزي معمولاً همراه با فروتني و تواضع.     اسم تمنا در لغت نامه دهخدا تمنا. [ ت َ م َن ْ ن ] (اِ) خواهش و آرزوی و خام و تباه از صفات اوست و ...

تِلّي :    (تركي) 1- موهاي پر پشت و بلند، دختري كه گيسوي بلند و زيبا دارد، زلف دار؛ 2- زباندار و سخنور.     اسم تلی در لغت نامه دهخدا تلی. [ ت ُ ] (اِ) دست افزار و دست افزاردان سرتراشان و ...

تِلما :    (عربي) گندمگون.     اسم تلما در لغت نامه دهخدا تلم. [ ت َ ] (ع مص ) شیار کردن زمین را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تلم. [ ت ِ ] (ع اِ) کودک خطدمیده. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از ...