م

میشکا : میچکا ، گنجشک در زبان مازندرانی  

مهیا : منسوب به مه ، بزرگمنش ، بانوی بزرگ  

مهنوش : دارای زیبایی دائمی ، بسیار زیبا و ماندگار ، همچنین زیبا و شیرین  

مارتا : در اوستا مشا و مارتا به معنای نوع انسان آمده است ، فناپذیر ، دنیایی  

مهیمنه : ایمن شده،یکی از صفات خداوند  

مرسانا : هدیه خداوند  

محیصا : رستگار شده ، پاک و آمرزیده(به فتح میم)  

مستوره : پاکدامن پوشیده پارسا پنهان  

مهیتا : زیبا و درخشان مانند ماه مرکب از مه(ماه)+ی نسبت + تا تشبیه  

مشکاه : مکان نورانی - چراغدان - طاقی بلند که چراغ را در آن گذارند  

ماسا : زیبا و درخشنده مثل ماه  

مهریز : زیباروی کوچک - ماه کوچک  

مهبا : همراه ماه  

مه یاس : زیبارو - زیبا مانند ماه و لطیف مانند گل یاس  

ماشگانا : مهربان - ناز - شیرین - از گذشته های بسیار قدیم در روستاهای آذربایجان شرقی مرسوم بوده است.