نام پسرانه

هابیل :    (عبري) 1- به معني «نفس يا بخار»؛ 2- (اَعلام) (در تورات) دومين پسر حضرت آدم كه داستان وي و برادرش (قابيل) نیز در قرآن سوره‌ي مائده، آيه 30 آمده است. او به دست برادرش (قابیل) کشته شد. اسم ...

وصال :    (عربي) 1- رسيدن به فرد مطلوب و هم آغوش شدن با او؛ 2- رسيدن به چيزي و به دست آوردن آن؛ 3- (در تصوف) پيوند با خداوند و رسيدن به مرتبه‌ي فناء في الله. 4- (اَعلام) وصال ...

وَسیم :    (عربی) (در قدیم) دارای نشان (زیبایی)، زیبا. اسم وسیم در لغت نامه دهخدا وسیم. [ وَ ](ع ص ) وجه وسیم ؛ روی نیکو. (مهذب الاسماء). || خوب روی. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).جمیل. خوب صورت. (غیاث اللغات ...

وسام :    (عربي) مدال، نشان افتخار، نشان شايستگي. اسم وسام در لغت نامه دهخدا وسام. [ وَ ] (ع مص ) زیبا و خوب روی گردیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نیکوروی شدن. (تاج المصادر بیهقی ). وسام. [ وِ ...

وَدود :    1- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 2- (در قديم) بسيار مهربان.   اسم ودود در لغت نامه دهخدا ودود. [ وَ ] (ع ص ) دوست. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). محب یا محبوب. (اقرب الموارد). دوستدار مطیعان. ...

وحیدرضا :    (عربي) از نام‌هاي مركب، ( وحيد و رضا.   اسم وحیدرضا در لغت نامه دهخدا وحید. [ وَ ] (ع ص ) تک. (یادداشت مرحوم دهخدا). فرد و منفرد. (ناظم الاطباء). تنها و یگانه. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). یگانه. (ناظم ...

وحید :    (عربي) 1- يگانه، يكتا، بي‌نظير؛ 2- (در حالت قيدي) (در قديم) جدا از ديگران، تنها؛ 3- (اَعلام) 1) وحید تبریزی: [قرن 10 هجری] ادیب ایرانی، مؤلف مفتاح البدایع، در علم بدیع و رساله جمع مختصر؛ 2) وحید ...

وَجيه‌الله :    (عربي) ويژگي آن‌كه در نزد خداوند داراي قدر و منزلت و محبوبيت است.   اسم وَجیه‌الله در لغت نامه دهخدا وجیه. [ وَ ] (ع ص ، اِ) مهتر قوم. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سید قوم. (اقرب الموارد). شریف قوم. ...

والا :    (= بالا) 1- دارنده‌ي مقام و مرتبه‌ي مهم، به ويژه مقام و مرتبه‌ي دنيايي به صورت عنوان براي اشخاص؛ 2- عزيز، گرامي، محترم؛ 3- اصيل، نژاده؛ 4- هر يك از افراد طبقه مرفه از اعيان و اشراف؛ ...

واقف :    (عربي) 1- آگاه، با خبر، مطلع؛ 2- (در فقه، در حقوق) آن كه مالش را براي استفاده در راه هدف عام المنفعه به موجب عقد خاصي اختصاص دهد؛ 3- (در قديم) مراقب، مواظب. اسم واقف در لغت نامه ...

وارث :    1- (در فقه و حقوق) آن که مال، مِلک یا مقامی را از کسی به ارث می بَرَد؛ 2- از نام‌ها و صفات خداوند، بدین معنی که پس از فنای خلایق او زنده می‌ماند و هر آن ...

وادی :    (عربي) 1- (به مجاز) سرزمین؛ 2- فضای ذهنی ای که برای چیزی تصور می شود؛ 3- بیابان؛ 4- فضا، مکان، جایگاه؛ 5- (در قدیم) زمین میان دو کوه؛ دره؛ 6- آب جاری فراوان، رود.   اسم وادی در لغت ...

واحد :    (عربي) 1- آن‌كه در نوع خود بي‌نظير و منحصر به فرد است، يگانه، بي‌مثل، يكتا؛ 2- از نامهای خداوند؛ 3- (اعلام) 1) واحد تبریزی، مولانا رجبعلی [1008 میلادی] از شعرا و عرفای عصر شاه عباس بزرگ صفوی ...

نایف :    (عربي) 1- مرتفع؛ 2- (اَعلام) نام يكي از دليران مردم نجد از بزرگان و رؤساي باديه نشين.   اسم نایف در لغت نامه دهخدا نایب . [ ی ِ ] (ع ص ، اِ) نائب . آنکه بر جای کسی ایستد. وکیل . جانشین ...

نایب :    (عربي) 1- آن كه در غياب كسي عهده‌دار مقام و مسئوليت اوست، جانشين، نماينده؛ 2- (در اديان) در شيعه‌ي دوازده امامي هر يك از علماي ديني كه در زمان غيبت حضرت مهدي(ع) ولايت امور مسلمين بر عهده‌ي ...