اسم پسر اصیل

مَهيار : 1- (= ماهيار)، ( ماهيار؛ 2- (اَعلام) 1) پيرمردي مهمان نواز در روزگار بهرام گور؛ 2) پهلوان ايراني كه نام او دو بار در گرشاسب نامه‌ي اسدي طوسي آمده، اول در جنگ اول گرشاسب با لشكر بهو، دوم ...

مِهياد : (مِه = مِهتر، بزرگتر + ياد)، 1- تداعي‌گر مِهتري و بزرگي؛ 2- (به مجاز) مِهتر و بزرگتر.

نيكنام : داراي آبرو و اعتبار اجتماعي، خوشنام.

نيكزاد : پاك نژاد، پاك سرشت، پاك گوهر.

نيك‌روز : (در قديم) (به مجاز) خوشبخت، سعادتمند.

نيكان : (نيك + ان (پسوند نسبت، علامت جمع))، منسوب به نيك، ن نيك؛ 2- نيك‌ها (اشخاص نيك).

نيرومند : داراي نيرو، قوي.

نهاد : 1- سرشت، طبيعت؛ 2- ضمير، دل؛ 3- بنياد، اساس؛ 4-(در قديم) روش، طريقه؛ 5- آئين، آداب، قاعده؛ 6- مقام، جايگاه.

نوين : داراي حالت يا كيفيت نو، جديد.

نويد : 1- خبر خوش، مژده؛ وعده‌ي نيك و خوش، سخن اميدوار كننده؛ 2- (در قديم) وعده‌ي دعوت به مهماني، مقابلِ خرام.

نوشاد : 1- (به مجاز) جوان نورسته‌ي شاداب؛ (اَعلام) نام شهر يا موضعي كه خوبرويان در آن بسيار بوده‌اند.

هیراد : (دساتیر) 1- خود را به مردم تازه روی و خوشحال وانمود کردن؛ 2- بشیر.

هويدا : روشن، آشكار، نمايان، خوب پيدا.

هومن : (هو = خوب + من/ مان = انديشه و روح) 1- دارنده‌ي روح خوب و نيك انديش؛ 2- (اَعلام) نام پسر ويسه و برادران پيران و يكي از سرداران افراسياب.

هومان : (= هومن)،  هومن.