اسامی پسرانه عربی محبوب

مُلك‌آرا : (عربي ـ فارسي) 1- (در قديم) (به مجاز) مايه‌ي زينت و آراستگي سلطنت يا مملكت؛ 2- (اَعلام) ملک آرا: [1255-1316 قمری]، لقب عباس میرزا نایب السلطنه، شاهزاده‌ي ایرانی، برادر ناصرالدین شاه، مؤلف کتابی در شرح حال خود.

مُكَرم : (عربي) 1- گرامي و عزيز كرده، عزيز و محترم؛ 2- (در حالت قيدي) (در قديم) با عزت و بزرگي.

مقصود : (عربي) آنچه كسي قصد انجام آن را دارد، منظور، مقصد.

مِقداد : (عربي) 1- بسيار قطع كننده‌ي چيز؛ 2- (اَعلام) نام يكي از اصحاب بزرگ پیامبر اسلام(ص) كه مردي فاضل و دانشمند و شجاع بود و يكي از هفت نفري است كه در آغاز بعثت اسلام آوردند.

مقتدا : (عربی، مقتدی) 1- آن که مردم از او پیروی می  کنند، پیشوا؛ 2- (در ادیان) پیش نماز؛ 3- (اعلام) لقب ابوالقاسم عبدالله، خلیفه  ی عباسی [467-487 قمری] داماد ملکشاه سلجوقی.

مُفيد : (عربي) 1- داراي فايده، سودمند، رساننده؛ 2- (در منطق) داراي معني در مقابلِ مهمل.

مُعين : (عربي) ياريگر، كمك كننده، ياور.

مُعيد : (عربي)1- بازگشت دهنده، بازگرداننده؛ 2- ماهر، زبردست، کارآزموده؛ 3- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 4- (در قديم) آن كه در مدرسه‌هاي قديم بعد از استاد درس را براي شاگردان دوباره شرح مي‌داده و يا در غياب استاد جلسه‌ي ...

مُعظم : (عربي) بزرگ داشته شده، بزرگوار.

معصوم : (عربي) 1- بي‌گناه و پاك؛ 2- (در اديان) پيامبر اسلام(ص)، دخترش فاطمه(س) و هريك از دوازده امام شيعه؛ 3- (در قديم) در امان، محفوظ.

مُعِز : (عربي) 1- (در قديم) گرامي دارنده؛ 2- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 3- (اَعلام) معز فاطمی لقب ابوتمیم مَعَد ابن اسماعیل، خلیفه‌ي فاطمی [341-365 شمسی] که شمال آفریقا و مصر را تسخیر کرد و شهر قاهره را بنیاد ...

معروف : (عربي) 1- آنچه در نزد دیگران یا در نزد همه شناخته شده است؛ 2- موسوم و شناخته شده؛ 3-(در علم حدیث) حدیثی مقبول که راوی آن ضعیف است؛ 4- (در تصوف) خداوند؛ 5- (در قدیم) (به مجاز) مهم، ...

معرفت :  (عربي) 1- شناخت كسي يا چيزي در آشنا شدن به ويژگي او يا آن از طريق مطالعه، تحقيق يا تجربه؛ 2- دانش، علم؛ 3- شناخت آداب و رسوم رايج در جامعه و رعايت آنها در معاشرت و ارتباط ...

مِعراج: (عربي) 1- (در اديان) رفتن به سوي آسمان، به ويژه در مورد پیامبر اسلام(ص)؛ 2- به بالا رفتن، عروج؛ 3- (در قديم) (به مجاز) تكامل؛ 4- (در قديم) وسيله‌اي براي بالا رفتن، به ويژه نردبان.

مُعتصم : (عربي) 1- (در قديم) چنگ در زننده، پناه برنده؛ 2- چنگ زننده در چيزي براي استعانت و نجات، پناه گيرنده؛ 3- (اَعلام) لقب ابو اسحاق محمّد ابن هارون‌الرشيد، هشتمين خليفه‌ي عباسي [218-227 قمری] که در زمان او سرداران ...