چرا بعضی از کودکان از والدین حرف شنوی ندارند؟

به فرزندتان مسئولیت دهید. کودکانی که در منزل مسئولیت پذیر هستند و به آنها مسئولیت سپرده می شود، در انجام مسئولیتهای آتی موفق تر هستند. جهت انجام مسئولیت ها، به فرزندتان حق گزینش دهید تا احساس قدرت کند.

همانطور که والدین یک سری از خصیصه ها و شاخصه های خود را از طریق ژن ها به فرزندان خود انتقال یافته می کنند، یک سری دیگر از خصایص و شاخصه های رفتاری، عادات، از طریق سبک تربیتی و رفتاری والدین به فرزندان انتقال خواهد یافت. والدین باید تلاش کنند تا جایی که می توانند فرزند خود را طوری تربیت کنند که آنان به آسودگی با محیط اطراف و مردم اجتماع خویش سازگاری بیابند.

البته شدت و فراوانی سرکشی و طغیان گری فرزند ها در برابر مراجع قدرت اعم از والدین و معلم و … (به علت روابط اجتماعی متنوع تر و گسترده تر، رسانه های گروهی، دسترسی به فضاهای مجازی و …) در فرزند های امروز زیاد دیده شود و خیلی از والدین اعتقاد باشند که در برابر پرسشها و عادات رفتاری نامطلوب فرزندان خود راه های مختلفی از قبیل، تنبیه، هدیه، تکرار فراوان درخواست ها، قهر، نادیده گرفتن کودک، مقایسه او با سایر کودکان و بسیاری از روش های دیگر را به کار برده اند ولی هیچ کدام تأثیرگذار نبوده است و به اندازه کافی اثربخش نبوده است.

البته ضرورت داشت که در مورد رفتارهای خواهر زاده تان مثال دقیق بزنید ولی در کل با قول دادن یک کودک نباید تصور کرد که یک مسئله کلا برطرف می شود. ایجاد عوض کردن در رفتارهای اشتباه نیازمند صرف وقت است و البته استفاده از روشهای درست و بر عهده گذاشتن مسئولیت بر دوش فرزند خانواده.

آیا بعضی از کودکان از والدین حرف شنوی ندارند؟

به فرزندتان مسئولیت دهید. کودکانی که در منزل مسئولیت پذیر هستند و به آنها مسئولیت سپرده می شود، در انجام مسئولیتهای آتی موفق تر هستند. جهت انجام مسئولیت ها، به فرزندتان حق گزینش دهید تا احساس قدرت کند.

برای مثال اگر والدین خصوصا مادر، جهت برنامه عادی و روزانه فرزندشان مسئولیت بپذیرند او به عهده گرفتن مسئولیت را یاد نمی گیرد و هر لحظه آن را از دیگران انتظار خواهد داشت.

آنچه که مسلم است یکی از اهداف مهم تربیتی والدین این است که فرزندانی متعهد و مسئولیت پذیر تربیت کنند.

حال این مسئولیت پذیری هم باید در قبال خود و هم در برابر سایر اعضای خانواده باشد. مثلاً فرزند باید یاد بگیرد که در جمع کردن سفره، مرتب کردن خانه، مرتب کردن اتاق خود و … به سایر اعضای خانواده کمک کند. در ازای این انجام مسئولیت هم طبیعتاً نباید پاداش مادی در کار باشد (مثلاً اگر کودک خودش وسایلش را جمع کرد پاداش مادی بگیرد) چون این کار انگیزه های درونی را در کودک کور می کند و او تصور می کند که جهت انجام هر کار هر چند کوچکی باید پاداش بگیرد. فرزند خانواده باید یاد بگیرد که به خانواده بدون قید و شرط کمک کند.

به فرزندتان مسئولیت دهید. کودکانی که در منزل مسئولیت پذیر هستند و به آنها مسئولیت سپرده می شود، در انجام مسئولیتهای آتی موفق تر هستند. جهت انجام مسئولیت ها، به فرزندتان حق گزینش دهید تا احساس قدرت کند.

به این نکات توجه داشته باشید:

– به فرزندتان مسئولیت دهید. کودکانی که در منزل مسئولیت پذیر هستند و به آنها مسئولیت سپرده می شود، در انجام مسئولیتهای آتی موفق تر هستند. جهت انجام مسئولیت ها، به فرزندتان حق گزینش دهید تا احساس قدرت کند.

– با پرسشها آموزشی کودکتان درگیر شوید. تلاش کنید با معلم فرزندتان دائماً در تعامل باشید. هر از چند گاهی اوضاع تربیتی و انضباطی فرزندتان را از معاون و مدیر مدرسه جویا شوید. در انجمن اولیاء و مربیان حتماً سهیم بوده و نقش داشته باشید.

– از تشویق و تنبیه خودداری کنید. به ازای انجام مسئولیتها و وظایف محوله به وی، فرزندتان را مورد تشویق مادی قرار ندهید چون او یاد می گیرد به جای تأکید بر یادگیری بر پول و مادیات تکیه کند.

در ازای کوتاهی های وی نیز، از تنبیه خصوصاً تنبیه بدنی و تحقیر خودداری کنید چون صرفاً جنگ قدرت به راه افتاده و فرزندتان از همکاری دست بر می دارد.