تاثیر سن پدرها بر سلامت فرزندان

یکی از محقق های این تحقیق دکتر دولورس مالاسپینا است که به وب سایت WebMD این گونه می گوید: «سن پدر در مقایسه با سن مادر یکی از عوامل مهم و حتی یک عامل مهم تر از سن مادر در ابتلای کودک به اسکیزوفرنی و بسیاری از نقص های تولد است.»
در حقیقت او می گوید که از سال های بسیار قبل این حقیقت پذیرفته شده است است که کودکی که در سن ۴۰ سالگی یا سنین بالاتر پدر خود متولدشده است زیاد در معرض مبتلا شدن به یک ناهنجاری ژنتیکی هست. دکتر مالاسپینا، دانشیار روان پزشکی بالینی در دانشگاه کلمبیا و محقق روان پزشکی در موسسه دولتی روان پزشکی در شهر نیویورک می گوید: «دلیل اینکه مردم از حقیقت مربوط به تاثیر سن پدر در ایجاد ناهنجاری ژنتیکی آگاهی ندارند این است که هیچ غربالگری ژنتیکی وجود ندارد.»

عبارات مهم : مبتلا شدن – بیماری
بیماری های ژنتیکی زمانی ایجاد می شوند که ژن های مادر، ژن های پدر یا ژن های هر دو به هنگام انتقال به کودک به گونه ای دستخوش تغیر می شوند. به طورکلی، مشخص کردن دقیق اشتباهات ژنتیکی انتقال یافته از مادر ساده تر هست، چون این اشتباهات ژنتیکی زیاد دربرگیرنده کروموزم ها هستند و درنتیجه می توان از طریق آزمون های غربالگری آن ها را ساده تر تشخیص داد. ولی در برابر یافتن یک اشتباهات ژنتیکی ناشی از پدرها به مانند یافتن یک سوزن در انبار کاه است.

در این تحقیق دکتر مالاسپینا و همکارانش سابقه پزشکی بیش از ۸۷۰۰۰ فرد متولدشده در شهر اورشلیم (بیت المقدس) و در سال های بین ۱۹۶۴ و ۱۹۷۶ را موردبررسی قراردادند و این بررسی ها را با گزارش های ثبت شده است در وزارت بهداشت اسرائیل مرتبط کردند. این تحلیل محققان نشان داد که مردهای ۴۵ تا ۴۹ ساله در مقایسه با مردهایی که تا سن ۲۵ سالگی فرزند دار می شوند دو برابر زیاد در معرض داشتن کودکانی هستند که در سال های آتی زندگی خود دچار اسکیزوفرنی می شوند.
دکتر جیمز کرو، کارشناس پرسشها مربوط به جهش های ژنتیکی ناشی از سن پدر می گوید: «نتایج این تحقیق بیان می دارد که حداقل بخشی از اسکیزوفرنی نشانی از یک جهش ژنتیکی تازه است.» کرو بعد از بررسی زیاد این تحقیق گفت: «این تحقیق این نظر را تایید می کند که حداقل بخشی از اسکیزوفرنی به علت جهش های ژنتیکی تازه است.» به عبارت دیگر، نتیجه های این تحقیق می توان موید این حقیقت باشد که علاوه بر عوامل محیطی عوامل ژنتیکی نیز می توانند در ایجاد اسکیزوفرنی دخیل باشند.
دکتر جیمز کرو، استاد ژنتیک در دانشگاه ویسکانسین می گوید که هر چه سن مردها بالاتر باشد، خطر انتقال جهش های ژنتیکی به کودک زیاد خواهد بود. دکترانید رید روانشناسی است که یک تعبیر دیگر از این تحقیق داد. او نیز موافق است که با زیاد کردن سن خطر جهش های ژنتیکی زیاد کردن می یابند، ولی عوامل خطرزای دیگری نیز در ایجاد اسکیزوفرنی دخیل هستند که ممکن است محقق ها آن ها را در نظر نگرفته باشند. جهت مثال، یک زن بارداری که در سه ماهه دوم بارداری خود دچار آنفولانزا شده است است نیز در معرض خطر فراوان داشتن کودکی است که درنهایت مبتلابه اسکیزوفرنی می شود. درنتیجه، صرف اوج بودن سن یک مرد یا یک زن نمی تواند عاملی جهت ابتلای کودک او به اسکیزوفرنی باشد.
مالاسپینا می گوید: «دانستن این توصیه نیز حائز اهمیت است که اکثر افراد دارای پدر مسن کاملا بی عیب و نقصی هستند و درنتیجه نتیجه های این تحقیق نباید این گونه تفسیر شود که مردهای مسن تر نباید فرزند دار شوند، بلکه این تحقیق احتمالا این را می گوید که هنگامی که مردم در حال برنامه ریزی جهت تدارک خانواده ای هستند هم باید سن پدر و هم سن مادر را در نظر بگیرند.» درنتیجه، این تحقیق نباید این ناراحتی را جهت افراد ایجاد کند که در صورت فرزند دار شدن در سنین اوج کودک آن ها مبتلابه اسکیزوفرنی خواهد شد. علاوه بر این، دکتر کرو می گوید که تاثیر سن خیلی بزرگ نیست و نتیجه های این تحقیق ها زیاد مناسب تلاش هایی است که محققان در جهت فهمیدن علت اسکیزوفرنی در حال انجام دادن هستند. به طورکلی، این تحقیق یک گام کوچکی است که محققان در روشن کردن نقش ژن ها در ایجاد بیماری اسکیزوفرنی برداشته اند. بنابراین، در این تحقیق تنها به پیوند میان سن بالای پدر و خطر بالای ابتلای کودک به اسکیزوفرنی اشاره شده است است ونمی توان این گونه بیان داشت که بر اساس این پیوند سن بالای پدر قطعا باعث ابتلای کودک به اسکیزوفرنی خواهد شد، بلکه بر اساس نتیجه های این تحقیق می توان این گونه بیان داشت که سن بالای پدر احتمالا در مبتلا شدن کودک به اسکیزوفرنی نقشی را ایفا خواهد کرد. علاوه بر این، همانظور که دکتر رید بیان داشته است احتمالا محقق ها دیگر عوامل خطرزای اسکیزوفرنی را در تحقیق خود در نظر نگرفته اند. درنتیجه این تحقیق نباید این وحشت و نگرانی را در فرد ایجاد کند که با اوج رفتن سن دیگر قادر نخواهد بود که کودک سالمی داشته باشد، هرچند اگر یک فرد در سنین جوانی فرزند دار شود احتمال سالم بودن کودک او زیاد هست. باوجوداین، مواردی نیز دیده شده است است که در آن ها مردی که در سنین جوانی فرزند دار شده است است کودک او مبتلابه یک بیماری شده است است.