انواع بازی و آموزش معارف دینی

بازی کردن جهت کودک ثمرات فراوانی دارد که پیش از این ذکر کردیم؛ ولی هر بازی و فعالیتی جهت او بافایده نیست. بنابراین در عین این که باید آن ها را تشویق کنید تا سرگرمی هایشان را گسترش دهند، نظارت داشته باشید، به وسیله کدام بازی و اسباب بازی سرگرم می شوند و فایده های و مضرات آن را در نظر بگیرید در قرآن کریم آمده است که حضرت یعقوب جهت بازی کردن فرزندانش هیچ مخالفتی نکرد، بلکه آن ها را از خطراتی که ممکن است موقع بازی کردن تهدیدشان کند آگاه ساخت.

با تربیت صحیح می توان کودکی با عزّت نفس اوج پرورش داد که می داند چگونه و به چه وسیله ای اوقات فراغت خود را پُر کند، از دید اسلام، مفیدترین بازی و سرگرمی در نزد خدا، جهت کودکان شنا، تیراندازی و اسب دوانی است در روایات آمده است:

به کودکان خود شنا و تیراندازی بیاموزید.

رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم) فرمود:

انواع بازی و آموزش معارف دینی

بهترین سرگرمی نزد خدا، اسب دوانی و تیراندازی است.

از آن جایی که این کتاب جهت کودکان زیر هفت سال در نظر گرفته شده است به نظر می رسد، سرگرمی های ذکر شده است مناسب کودکان بالای هفت سال است که از نظر قدرت بدنی و درک خطرات به سطح فکری بالاتر رسیده اند. ولی روایات دیگر بر مطلق بازی کردن اطفال قبل از هفت سال دلالت دارد.

به نظر «مری دی شرایدن» انواع بازی هایی که جهت کودک زیر پنج سال می توان در نظر گرفت عبارتند از:

الف) بازی فعال: از سر، تنه دست و پا جهت انجام اعمالی مثل نشستن، خریدن، ایستادن، دویدن، اوج رفتن، پریدن، لگد زدن و گرفتن استفاده می شود شروع بازی فعال هنگامی که است که کودک بتواند سر و دست و پا را کنترل کند.

بازی کردن جهت کودک ثمرات فراوانی دارد که پیش از این ذکر کردیم؛ ولی هر بازی و فعالیتی جهت او بافایده نیست. بنابراین در عین این که باید

ب) بازی اکتشافی و مهارتی: این نوع بازی جهت رشد حواس پنج گانه، رشد مهارت های حرکتی ظریف و تقویت و هماهنگی بین چشم و دست کودک اهمیت دارد و موجب درک ثبات شی و پی بردن به مفاهیم وقت و مکان شده است و درست از زمانی شروع می شود که طفل با انگشتان بازی می کند.

ج) بازی تقلیدی: تکرار کارهای دیگران است که حاکی از رشد شناختی و اجتماعی در او بوده و بازتاب امری است که در محیط های فرهنگی و اجتماعی می بیند و می شنود به وسیله بازی تقلیدی، طفل، یا سریع ترین و موثرترین شیوه افعال مهم را یاد گرفته و انجام می دهد.

د) بازی سازنده: در این بازی، کودک چیزی را خلق می کند. مثل ساختمان سازی؛ البته او با استفاده از مهارت های حرکتی ظریف، توانایی های جسمی و ادراکات شناختی خود این بازی را انجام می دهد.

هـ) بازی وانمودسازی: نقش بازی کردن، از راه مشاهده و تقلید است که با کمترین امکانات انجام می شود. این عمل به کودک اجازه داده تا بینش ها و مهارت هایش را به نمایش بگذارد. البته این بازی به قدرت تخیّل و خلاقیت کودک وابسته است.

و) بازی با قاعده: که در حدود چهار سالگی شروع می شود و مستلزم آن است که کودک تا حدّی بتواند ارزش هایی مثل همکاری، رعایت توبت عدالت و انصاف را درک کند.

آنچه گفته شد. عقیده «شرایدن» بود که به صورت کلّی بازی ها، اشاره داشت در ادامه انواع بازی ها را با توجه به سن کودکان شرح می دهیم.

انواع بازی و آموزش معارف دینی

منبع :کتاب عطیه الهی / فاطمه سادات آقا میری