هماهنگی بین پدر و مادر؛ عامل تربیت فرزند

شما، هم دست راست دارید و هم دست چپ، اگر این دو به صورت مستقل تصمیم می‎گرفتند، شما دیگر با این دو دست نمی‎توانستید کاری را انجام بدهید. ولی چون این دو دست خود تصمیم‎گیرنده نیستند، بلکه مغز و اراده انسان است که بر دست راست و چپ حکومت می‎کند و اوست که تصمیم می‎گیرد، لذا دست ها باهم همکاری می‎کنند و هماهنگ اند.

با یک دست کاغذ می‎گیرید و با یک دست می‎نویسید. خیّاط‎ها با یک دست پارچه را می‎گیرند، با دست دیگر می دوزند. آشپزها با یک دست، دیگ را می‎گیرند، با دست دیگر غذا را به هم می‎زنند و چون فرمانده یکی است این دودست این چنین باهم همکاری می‎کنند. اگر خدای ناکرده در وجود ما دو فرمانده وجود داشت، معلوم است که چه اتفاقی می‎افتاد!

حال فرض کنید، اگر پدری نسبت به فرزند ی خود تندی کند، مثلاً بگوید: آیا این کار را کردی؟ آن گاه مادر بگوید: اتفاقاً کار فرزند درست بوده و خوب کاری هم کرده هست. یا یکی به فرزند بگوید: تو خیلی بی‎ادب هستی. دیگری به او بگوید: اتفاقاً تو از همه مؤدب‎تر هستی. یکی فرزند را بزند و دیگری او را نوازش کند.

چنین برخوردهایی موجب می‎شود که فرزند بی تربیت بار بیاید. هنگامی که این گونه عمل شود، فرزند شکایت پدر را به مادر و شکایت مادر را به پدر می‎برد و ضمن این که بین آن ها دعوا راه می‎اندازد، خود فرزند نیز نسبت به پدر و مادر بی‎اعتقاد و بی‎اعتنا می‎شود.

عامل تربیت فرزند, هماهنگی بین پدر و مادر

---

مرجع: آیت الله حائری شیرازی- ماهنامه کودک