ذَبيح : (عربي) (در قديم) ذبح شده، مذبوح.
اسم ذبیح در لغت نامه دهخدا
ذبیح .
[ ذَ ] (ع ص ، اِ) ذبح .
مذبوح .
بسمل .
گلوبریده .
گوسفند کاردی و آنچه قربان کنند.
(مهذب الاسماء).
ذبیحة.
قربانی .
حیوان ذبح شده .
حیوان که برای گلو بریدن است .
گوسفند کشتنی .
چارپا که برای کشتن باشد.
ج ، ذَبحی ̍ ، ذَباحی ̍.
ذبیح .
[ ذَ ] (اِخ ) تخلص یکی از متأخرین شعرای ایران .
او مردی درویش مسلک بود و بیشتر عمر خود را بسیاحت گذرانید و نام او اسماعیل است .
(قاموس الاعلام ترکی ).
ذبیح .
[ ذَ ] (اِخ ) ذبیح اﷲ لقب اسماعیل بن ابراهیم علیهماالسلام .
و گویند از آن اسحاق بن ابراهیم .
(مهذب الاسماء).
|| لقب عبداﷲبن عبدالمطلب .
و منه الحدیث : انا ابن الذبیحین .
چه جد او صلوات اﷲ علیه اسماعیل و پدرش عبداﷲ هر دو ذبیح باشند.<
اسم ذبیح در فرهنگ لغت معین
ذبیح
(ذَ) [ ع . ] (ص .) گلو بریده ، سر بریده .
اسم ذبیح در فرهنگ عمید
ذبیح
۱. مذبوح؛ گلوبریده شده. ۲. حیوانی که برای کشتن و قربانی کردن لایق باشد. ۳. گوسفند کشتنی. ۴. گوسفند قربانی. ۵. لقب اسماعیل پسر حضرت ابراهیم؛ ذبیح الله.
اسم ذبیح در فرهنگ فارسی
ذبیح
لقب اسحاق نبی بقولی و بقول دیگر لقب اسماعیل نبی که هر دو فرزند ابراهیم خلیل بودند.
حیوانی رابرای کشتن وقربانی کردن لایق دانستن
( صفت ) ۱ – مذبوح گلو بریده . ۲ – چارپایی که قربان کنند چاروای کشتنی .
ذبیح الله
لقب اسحاق نبی بقولی و بقول دیگر لقب اسماعیل نبی که هر دو فرزند ابراهیم خلیل بودند.
اسم ذبیح در اسامی پسرانه و دخترانه
ذبیح
نوع: پسرانه
ریشه اسم: عربی
معنی: قربانی ( معمولا در راه خدا)
ذبیح الله
نوع: پسرانه
ریشه اسم: عربی
معنی: آن که در راه خداوند قربانی شده است ، قربانی خداوند ، لقب اسماعیل(ع)
