وَهَب : (عربي) ۱- (در قديم) بخشش، عطا؛ ۲- (اَعلام) ۱) وهب ابن عبدمناف: [قرن ۶ میلادی] پدر بزرگ مادری پیامبر اسلام(ص) و از بزرگان مکّه؛ ۲) وهب ابن عبدالله: [قرن اول هجری] از ياران امام حسين(ع) كه در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری در كربلا شهيد شد؛ ۳) وهب ابن منیه: [۳۴-۱۱۴ قمری] مورخ ایرانی تبار یمنی مؤلف تیجان، قدیمی‌ترین کتاب درباره‌ي شاهان حمیر.
