مُجير: (عربي) ۱- (در قديم) پناه دهنده، فريادرس؛ ۲- از نامها و صفات خداوند؛ ۳- (اَعلام) مجیر بیلقانی: [قرن ۶ هجری] شاعر ایرانی، از مردم آذربایجان، که دیوان شعرش در دست است و به خاطر شعری که در هجو مردم اصفهان گفت و آنان را بر ضدّ خود برانگیخت، شهرت دارد.