مَزدك : (اوستایی)(= مژدك) (اَعلام) مزدک: [قرن ۶ میلادی] پسر بامداد است كه گويند از استخر فارس بود و آيين«دريست دين»، را كه قبلاً توسط زردشت بونده (بوندس) پسر خرگان پي افكنده شده بود رواج داد، و در زمان پادشاهی قباد [حدود ۴۹۰ میلادی] دعوت خود را اظهار کرد و توانست او را به پذیرش آیین خود وادارد. بعدها اشراف و درباریان به سرکردگی انوشیروان، قباد را به ترک هواداری از مزدک واداشتند و مزدک را با بسیاری از پیروانش کشتند.