معنی اسم لَطیف

لَطيف :    (عربي) ۱- نرم و خوشايند، ظريف و زيبا؛ ۲- ملايم و خوش آهنگ؛ ۳- (به مجاز) چابك و ماهر در نواختن؛ ۴- حساس؛ ۵- از نام‌ها و صفات خدا؛ ۶- (در قديم) خوشگوار؛ ۷- (در قديم) (به مجاز) معشوقِ ظريف و زيبا؛ ۸- سنجيده و دقيق و بديع؛ ۹- نكته سنج؛ ۱۰- (در حالت قيدي) (درقديم) (به مجاز) با ظرافت و مهارت.

اسم لطیف در لغت نامه دهخدا

لطیف. [ ل َ ] (ع ص ) باریک. ریزه. نازک . مقذذ. (منتهی الارب ). به غایت نازک. (منتخب اللغات ). || به غایت نیکو. نغز. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) :
چون لطیف آمد به گاه نوبهار
بانگ رود و بانگ کبک و بانگ تز.
رودکی.
بت اگرچه لطیف دارد نقش
به بر دو رخانت هست خراش.
رودکی.
مباش غمگین یک لفظ یاد گیر لطیف
شگفت گونه ولکن قوی و بابنیاد.
کسائی.
سوسن لطیف و شیرین چون خوشه های سیمین
شاخ و ستاک نسرین چون برج ثور و جوزا.
کسائی.
از لطیفی که تویی ای بت و از شیرینی
ملک مشرق بیم است که رای تو کند.
منوچهری.
جام نبید گیری عیش لطیف خواهی
مال حلال جویی شاخ کمال کاری.
منوچهری.
دهر با صابران ندارد پای
مثلی زد لطیف آن سرهنگ.
ناصرخسرو.
هست لعبت لطیف گرچه لطیف
به بر عقل بی خطر باشد.
مسعودسعد.
و جوابی نرم و لطیف بازراند. (کلیله و دمنه ).
بخوان شاه مزعفر لطیف تر حلوا.
خاقانی.
بیدار چه سبز و نغز و لطیف است در بهار
کی در چمن به جلوه کند بید عرعری.
مجد همگر.
عابد از طعمه های لطیف خوردن گرفت و کسوتهای نظیف پوشیدن. (گلستان ). سخنهای لطیف میگوید و نکته های غریب ازاو میشنود. (گلستان ). و عاقلان دانند که قوت طاعت درلقمه ٔ لطیف است و صحت عبادت در کسوت نظیف. (گلستان ).
انصاف میدهم که لطیفان و دلبران
بسیار دیده ام نه بدین لطف و دلبری.
سعدی.
در سخن به دو مصرع چنان لطیف ببندم
که شاید اهل معانی که ورد خود کند این را.
سعدی.
تو اگر چنین لطیف از در بوستان درآیی
گل سرخ شرم دارد که چرا همی شکفتم.
سعدی.
سرمست بتی لطیف و ساده
در دست گرفته جام باده.
سعدی.
سپاس دار خدای لطیف دانا را
که لطف کرد و به هم برگماشت اعدا را.
سعدی.
همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش.
حافظ.
|| صاحب آنندراج گوید:… نرم. پاکیزه، چون : دماغ لطیف، سینه ٔلطیف، خاطر لطیف و بر قیاس : لطیف بازو و لطیف مزاج :
ز ذکر و فکر دماغ لطیف را خلل است
بنوش جام و بمان فکرهای فاسد را.
کمال خجندی.
|| رجل لطیف ؛ مردی باریک دان. ج، لطاف. (مهذب الاسماء) :
پیرمردی لطیف در بغداد
دختر خود به کفشدوزی داد.
سعدی.
|| سخنی غامض که معنیش خفی و پوشیده باشد. (منتهی الارب ). || مقابل کثیف. باز. روشن :
به سماعی که بدیع است کنون گوش بنه
به نبیدی که لطیف است کنون دست بیاز.
منوچهری.
ای خرد و محیط بر دو عالم
وی نور لطیف این مجسم.
ناصرخسرو.
ترکیب تو سفلی و کثیف است ولیکن
صورتگر علوی و لطیف است بدو در.
ناصرخسرو.
تو که لطیفی به جسم دون چه شوی
همت گردون دون اگر دون شد.
ناصرخسرو.
نور بودی مگر چو نور لطیف
قصد خورشید آسمان کردی.
مسعودسعد.
ای چون هوا لطیف ز رنج هوای تو
شبها دو دست خویش همی بر هوا کنم.
مسعودسعد.
چون این کثیف جرم زمین هست برقرار
چون کاین لطیف جرم فلک را قرار نیست.
مسعودسعد.
زمین زیربه، کو کثیف است و ساکن
فلک بر زبر، کو لطیف است و دروا.
خاقانی.
جان پاکان نثار آن خاکی
کآن لطیف جهان مجاور اوست.
خاقانی.
هرچه لطیف تر است پنهان تر است، اما قوت و نفوذش بیشتر است. (فیه مافیه ). ملک را بر حال ضعیف و طبع لطیف او رقت زیاده گشت. (سعدی ). سحر؛ هر چیز که مأخذ آن رقیق و لطیف باشد. (منتهی الارب ).
– لطیف الاعتدال ؛ دارای اندامهای متناسب : ملک در حال کنیزکی خوبروی پیشش (پیش عابد) فرستاد، همچنین در عقبش غلامی بدیعالجمال لطیف الاعتدال. (سعدی ).
– لطیف الملمس ؛ هموار لغزان.
– لطیف اندام ؛ نازک اندام. نازک بدن : رجل صدء؛ مرد لطیف اندام : از این کش خرامی لطیف اندامی ماهرویی. (سندبادنامه ص ۲۵۹). صدع ؛ مرد نازک بدن لطیف اندام. (منتهی الارب ).
– لطیف بازو ؛ نرم بازو. دارای بازویی نغز :
کمان سخت که داد آن لطیف بازو را
که تیر غمزه تمام است صید آهو را.
سعدی.
– لطیف بدن ؛ نازک اندام.
– لطیف تن ؛صدی ̍. مرد لطیف تن. (منتهی الارب ). لطیف بدن.
– لطیف پیوند ؛ با پیوند نیکو و نغز :
چندین غزل لطیف پیوند
گفت از جهت جمال دلبند.
نظامی.
– لطیف جان ؛ روشن روان :
لطیف جوهر و جانی، غریب قامت و شکلی
نظیف جامه و جسمی، بدیع صورت و خویی.
سعدی.
– لطیف جوهر؛ گوهر لطیف و بی آمیغ :
لطیف جوهر و جانی، غریب قامت و شکلی
نظیف جامه و جسمی، بدیع صورت و خوبی.
سعدی.
– لطیف خلق ؛ نرمخوی. خوش خوی :
بسیارفضل و اندک سال و لطیف خلق
کان خرد محمدبن آصف الامام.
سوزنی.
– لطیف خوی ؛ نرمخوی.لطیف خلق :
سرهنگ لطیف خوی دلدار
بهتر ز فقیه مردم آزار.
سعدی.
– لطیف خویی ؛ نرمخویی :
بردی ز هوا لطیف خویی
وز باد صبا عبیر بویی.
نظامی.
– لطیف دست ؛ دارای دستی نازک و نرم و نغز.
– || ماهر در کار :
اگرچه چنگ نوازان لطیف دست بوند
فدای دست قلم باد دست چنگ نواز.
رودکی.
– لطیف رای ؛ که رای نیکو دارد :
ای طیبتی لطیف رایان
خلق تو عبیر عطرسایان.
نظامی.
– لطیف سرشت ؛ نازک طبع :
که ز کدبانوان قصر بهشت
بود زاهد زنی لطیف سرشت.
نظامی.
– لطیف شکل ؛ نغز دیدار: و به غایت صاحب منظر و لطیف شکل. (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص ۱۱۱).
– لطیف طبع ؛ دارای طبعی نغز : همان ندامت بیند که آن بازرگان لطیف طبع دید. (سندبادنامه ص ۲۰۵). و ابوعبداﷲبن محمدبن علی جعفری، جوانی عاقل و لطیف طبع و قناعت کار بوده است. (تاریخ قم ص ۲۳۹).
– لطیف طبیعت ؛ نیک سرشت : آنگاه دایه ٔ مستقیم بنیت معتدل هیأت لطیف طبیعت کریم جبلت بیاوردند. (سندبادنامه ص ۴۳).
– لطیف منظر ؛ نیکودیدار :
آمدمت که بنگرم باز نظر به خود کنم
سیرنمیشود نظر بس که لطیف منظری.
سعدی.
|| دواءاللطیف، هو الذی من شأنه اذا انفعل من القوة الطبیعیة التی فینا ان ینقسم فی ابداننا الی اجزاء صغیرة جدّا، مثل : الزعفران و الدارصینی. (قانون ابوعلی سینا)؛ دواء لطیف یا ادویه ٔ لطیفه آن داروها باشند که با جزائی سخت خرد در ابدان ما بخشیده شوند، مانند: زعفران و دارچینی. || نیکوکار. (مهذب الاسماء). به غایت نیکوکار و یاری کننده. (منتخب اللغات ). آنکه رفق و مدارا کند. آنکه نرمی کند در کار و داناست به دقائق مصالح. رفق کننده. || دوربین. (ترجمان القرآن جرجانی ). || (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی. از اسماء خدای تعالی است. (تاج المصادر). یکی از نامهای باریتعالی، یعنی مهربان. رساننده ٔ نیکیها و منافع بر بندگان خود به رفق و لطف یا دانای خفایای امور و دقایق کار. (منتهی الارب ). بخشاینده ٔ مهربان. (مهذب الاسماء) :
لطیف کرم گستر کارساز
که دارای خلق است و دانای راز.
سعدی (بوستان ).
گر برانی به گناهان قبیح از در خویشم
هم به درگاه تو آیم که لطیفی و خبیری.
سعدی.
لطیفی که آوردت از نیست هست
عجب گر بیفتی نگیردْت ْ دست.
سعدی (بوستان ).
لطیف. [ ل َ ] (اِخ ) دهی از دهستان جلگه افشار بخش اسدآباد شهرستان همدان، واقع در هفت هزارگزی جنوب باختری قصبه ٔ اسدآباد و پنج هزارگزی باختر شوسه ٔ اسدآباد به کنگاور.جلگه، سردسیر، مالاریائی و دارای ۸۴ تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات، لبنیات، حبوبات و صیفی. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان جاجیم و گلیم بافی و راه آن مالرو است و در فصل خشکی اتومبیل بدانجا توان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۵).
لطیف. [ ل َ ] (اِخ ) تخلص شاعری است از مردم قزوین. این بیت او راست :
ای دیده خون ببار مبادا که پای یار
ممنون دستگیری رنگ حنا شود.
(قاموس الاعلام ترکی ).
لطیف. [ ل َ ] (اِخ ) از شعرای قرن نهم عثمانی و از مردم بروسه و مشهور به طوطی لطیف. روزگاری کار قضا کرد و از ثروت پدر و دسترنج خویش در استانبول مدرسه ای ساخت و در آن بقیه ٔ عمر به تدریس علوم به سر برد. این بیت او راست :
گر کمز تو سن چرخی مه نودن فراغم وار
بوعالم کشت زارنده نه چفتم نه او را غم وار.
(قاموس الاعلام ترکی ).
لطیف. [ ل َ ] (اِخ ) از شعرای اصفهان است در عهد محمدشاه. به هندوستان رفت و در دهلی متوطن شد. این بیت او راست :
به عزم گریه نشستم به رهگذار کسی
که بر رهش ننشیند دگر غبار کسی.
(قاموس الاعلام ترکی ).
لطیف. [ ل َ ] (اِخ ) (مولانا…) شخصی لطیف و ظریف است و شعر خوب دارد و از جمله ٔ شعر او این است :
دهان به خنده ٔ شیرین چو یار بگشاید
گره ز جان من دل فگار بگشاید
میان عارض گلگون، دهان خندانش
چو غنچه ای است که در لاله زار بگشاید.
(مجالس النفائس ص ۳۹۴).
لطیف. [ ل َ ] (اِخ ) (سید…) ابن رکن الدین محمدبن تاج الدین ابومیرةبن کمال الدین ابی الفضل احمدبن محمدبن ضیاءالدین ابوالرضا فضل اﷲ الراوندی بن علی بن عبیداﷲبن محمدبن عبیداﷲبن الحسن. پدر زن شاه شجاع از امرای آل مظفر فارس، ممدوح حافظ شیرازی. (عمدةالطالب چ بمبئی صص ۱۶۲-۱۶۴ از تاریخ عصر حافظ ص ۱۹۵).
لطیف. [ ل َ ] (اِخ ) لطیف الدین سنجری، متخلص به لطیف. از مردم مراغه است و این رباعی او راست :
گوئی که بگو چگونه اشکت خون شد
چون نیست دلی باتو چه گویم چون شد
در دیده ٔ من خیال رخسار تو بود
اشکم چو گذر کرد بر آن گلگون شد.
(قاموس الاعلام ترکی ).
رجوع به لطیف الدین زکی مراغه ای شود.
لطیف. [ ل َ ] (اِخ ) یعقوب شکیب. او راست : الدّرر النظیم فی فن التنویم. (معجم المطبوعات ج ۲)..

اسم لطیف در فرهنگ فارسی

لطیف
( سید ) ابن عبید الله بن حسن پدر زن شاه شجاع از امرای آل مظفر فارس و ممدوح حافظ شیرازی .
نرم ونازک، خوشبو، مهربان، خوش اندام
( صفت ) ۱- باریک ریزه خرد . ۲- نیکو نغز پاکیزه : بیدار چه سبز و نغز و لطیف است در بهار کی در چمن بجلوه کند بید عرعری . ( مجد همگر لغ.) ۳- سبک خفیف مقابل کثیف : … هوا از آب بسی لطیف تر است . ۴- توام با لطف و محبت : جوابی نرم ولطیف باز راند . ۵- خوش معاشرت بذله گو . ۶- سخنی غامض که معنیش پوشیده باشد .
یعقوب شکیب
لطیف اصفهانی
نامش میرزا عبد اللطیف . او از فضلا و ادبای معاصرین بوده در سلک دبیران حضرت نایب السلطنه عباس میرزای قاجار انسلاک و انعقاد داشته .
لطیف الخصر
نازک میان باریک کمر
لطیف الدین
زکی مراغه لطیف جهان و افضل گیهان اصل او از مراغه بود اما مولد و منشائ او در کاشغر اتفاق افتاد .
لطیف اندام
آنکه اعضای بدنش لطیف و ظریف باشد نازک اندام : بنوش می که سبک روحی و لطیف اندام علی الخصوص در آن دم که سرگران داری . ( حافظ .۳۱٠ )
لطیف اندامی
اعضا ی لطیف و ظریف داشتن .
لطیف بدن
نازک اندام لطیف اندام .
لطیف بدنی
نازک اندامی لطیف اندامی .
لطیف بیگ
از امرائ امیر زاده الوند بیگ از امیر زادگان صفوی .
لطیف پیوند
آنچه که اجزائ اش نیکو بیکدیگر پیوسته باشد منسجم : چندین غزل لطیف پیوند گفت از جهت جمال دلبند . ( نظامی لغ.: لطیف )
لطیف تن
لطیف بدن لطیف اندام .
لطیف تنی
لطیف بدنی لطیف اندامی .
لطیف جان
آنکه روحی لطیف دارد روشن روان .
لطیف جانی
روشن روانی
لطیف جوهر
آنکه گوهر و ذاتش لطیف است : لطیف جوهر و جانی غریب قامت و شکلی لطیف جامه و جسمی بدیع صورت و خوبی . ( سعدی . چا . فر .۲۸۷ )
لطیف جوهری
حالت و کیفیت لطیف جوهر
لطیف خلق
خوش خلق خوش خوی نرم خوی : پادشاهی… لطیف خلق … لعل بدخشان دانش می پرورید .
لطیف خلقی
خوش خلقی خوش خویی .
لطیف خو ی
لطیف خلق .
لطیف دست
۱- آنکه دستی نازک و نرم دارد . ۲- ماهر چابکدست : اگر چه چنگ نوازان لطیف دست بوند خدا ی دست قلم باد دست چنگ نواز . ( رودکی لغ. )
لطیف رای
آنکه اندیشه ای لطیف و رایی نیکو دارد .
لطیف رایی
حالت و کیفیت لطیف رای .
لطیف رومی
نام یکی از حکماست
لطیف سرشت
لطیف طبع .
لطیف سرشتی
لطیف طبعی .
لطیف شکل
آنکه اندامش لطیف باشد نغز دیدار : بغایت صاحب منظر و لطیف شکل …
لطیف طبع
۱- آنکه سرشتی لطیف دارد . ۲ – آنکه قریحه ای لطیف دارد : جمعی از مادحان طبع که از بحور برای نثار قدم اکابر وصدور درر مفاخر برون گرفتند ..
لطیف طبعانه
۱- ناشی از طبع لطیف : هر که از لطف طبع بهره ای دارد داند که این سخن چه لطیف طبعانه است … ۲- همچون لطیف طبعان : لطیف طبعانه شعر میسراید .
لطیف طبعی
حالت و کیفیت لطیف طبع .
توه لطیف
دهی از دهستان ماهیدشت پائین است که در بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان واقع است
جسم لطیف
مراد از آن جسمی است که حاجب از ابصار ماورائ نباشد و یا آنست که مانع از نفوذ نور در آن وصول بمابعد آن نباشد مانند افلاک و دیگر اجرام سماوی .
جنس لطیف
کنایه از زن

اسم لطیف در فرهنگ معین

لطیف
(لَ) [ ع . ] (ص .) ۱ – نرم و نازک . ۲ – نیکو، نغز.

اسم لطیف در فرهنگ فارسی عمید

لطیف
۱. نرم و نازک.
۲. مهربان، خوش خو.
۳. خوش اندام.
۴. زیبا و ظریف.
۵. (اسم) از نام های باری تعالی.
۶. [قدیمی، مجاز] سنجیده و دقیق.
۷. [مقابلِ کثیف] (فلسفه) [قدیمی] غیرمادی.
لطیف اندام
آن که اعضای بدنش نرم و لطیف باشد، نازک اندام، لطیف بدن، لطیف تن.
لطیف طبع
آن که طبع و قریحۀ نیکو دارد.

اسم لطیف در اسامی پسرانه و دخترانه

لطیف
نوع: پسرانه
ریشه اسم: عربی
معنی: نرم و خوشایند
لطیفه
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: مؤنث لطیف