كيومرث : (= گيومرت)، ۱- زنده‌ي فاني. [جزء اول «گيو» و «گيه» به معني جان و زندگي است و جزء دوم «مرتن» صفت است به معني مردني و در گذشتني و به تعبير ديگر مردم، چون بشر فاني است او را مردني و درگذشتني ناميده‌اند. (از پاورقي برهان ـ چ معين)] ۲- معني كيومرث در تاريخ بلعمي «زنده‌ي گويا» آمده است؛ ۳- (اَعلام) ۱) (در شاهنامه) کیومرث: نخستين شاه سلسله‌ي پیشدادیان که ۳۰ سال پادشاهی کرد. ۲) (در اوستا) کیومرث: نخستین انسان. از نطفه‌ي او که بر زمین ریخت، مَشیه و مَشیانه به صورت مرد و زن پدید آمدند.