حافظ : (عربي) ۱- آن كه مراقبت يا حفاظت از كسي، جايي يا چيزي را بر عهده دارد. نگهبان؛ ۲- (اَعلام) ۱) شمس‌الدين محمّد، «حافظ» شيرازي از عارفان و شاعران بنام ايران در قرنِ ۸ هجری ملقب به لسان الغيب و ترجمان الاسرار؛ ۲) حافظ خلیفه‌ي فاطمی [۵۲۵-۵۴۴ قمری] که به بهرام نام ارمنی را وزیر خود ساخت و موجبات شورش مردم را فراهم آورد؛ ۳) حافظ [۷۳۰-۷۳۲ قمری] امیر سلسله‌ي آل کرت.