جلال‌الدين : (عربي) ۱- شكوه و عظمت دين؛ ۲- (اَعلام) ۱) مولانا جلال‌الدين محمّد بلخي (= مولوي) از عارفان و شاعران بنام ايرانيِ قرن ۷ هجري، مؤلف منظومه‌ي عرفانی معروف به مثنوی معنوی، مجموعه غزلهای موسوم به دیوان شمس، دو کتاب به نامهای فیه مافیه و مجالس سبعه؛ ۲) جلال‌الدين خوارزمشاه فرزند سلطان محمّد خوارزمشاه از سلاطین سلسله‌ي خوارزمشاهی در قرن ۷ هجری.