بِشر : (عربي) ۱- گشاده رويي؛ ۲- (اَعلام) بِشر حافي صوفي معروف كه در بغداد ميزيست و گروهي از صوفيان را در اطراف خود گرد آورد. گويند وي در آغاز به كار لهو و لعب مشغول بود و بر اثر تذكر امام موسي ابن جعفر(ع) متنبه شد و توبه كرد.
بِشر : (عربي) ۱- گشاده رويي؛ ۲- (اَعلام) بِشر حافي صوفي معروف كه در بغداد ميزيست و گروهي از صوفيان را در اطراف خود گرد آورد. گويند وي در آغاز به كار لهو و لعب مشغول بود و بر اثر تذكر امام موسي ابن جعفر(ع) متنبه شد و توبه كرد.