اِرميا : (عبري) (= ارمیای نبی= يرميا)، ۱- يعني «يهوه به زير مي‌اندازد»؛ ۲- (اَعلام) نام يكي از پيامبران بني اسرائيل [حدود ۶۵۰-۵۷۰ پیش از میلاد]، پسر حلقيا و دومين انبياء اعظم عهد عتيق که در زمان سلطنت یوشیا و یهویاقیم و صدقیا و هم در زمان اسیری صدقیا نبوت کرده است. مدتی به وسیله‌ي شاه اسرائیل زندانی شد، سپس به اسارت به بابل برده شد، مدتی هم در مصر بود. مراثی ارمیای نبی در عهد عتیق منسوب به او و کتاب ارمیای نبی در عهد عتیق شرح حال اوست. + و يرميا.