پرنگ : ۱- فروغ و برق شمشیر؛ ۲- (در عربی) فِرند؛ ۳- پَرَند، رُبد، جوهر، گوهر؛ ۴- رونق، جلد، تلألؤ و برق هر چیز؛ ۵- نوعی فلز مرکب از مس و روی، برنج؛ ۶- (به مجاز) زيبا و پُر فروغ.
اسم پرنگ در لغت نامه دهخدا
پرنگ. [ پ َ / پ ِ رَ ] (اِ) فروغ وبرق شمشیر و تیغ جوهردار را گویند و بعربی فرند خوانند به کسر فاو را. (برهان ). سفسقةالسیف. (منتهی الارب ). پَرَند. رُبد. جوهر. گوهر. || رونق و جلا و تلألؤ و برق هر چیز: تلویح ؛ پرنگ دادن جامه را. (منتهی الارب ). در ترجیعبند فرخی در مدح یوسف بن ناصرالدین این کلمه آمده است و نامفهوم است :
مرا باری همه مهر از می بیجاده رنگ آمد
زمرد را روان خواهم چو از روی پرنگ آمد.
و در چاپ مرحوم عبدالرسولی در ذیل این صفحه معنی آن را پشته و کوه کوچک و تل که در میان دشت و صحرا باشد آورده اند و این معنی برای این صورت در جائی یافت نشد. || (ص ) شمشیر گوهردار.
پرنگ. [ پ ِ رِ / رَ ] (اِ) برنج و آن فلزی است مرکب از مس و روی.
اسم پرنگ در فرهنگ فارسی
پرنگ
( اسم ) نوعی فلز که آنرا برنج خوانند برنگ .
پرنگ دادن
( مصدر ) برق و جلا دادن رونق دادن .
اسم پرنگ در فرهنگ معین
پرنگ
(پَ رَ) (اِ.) ۱ – برق شمشیر. ۲ – شمشیر جوهردار.
اسم پرنگ در فرهنگ فارسی عمید
پرنگ
= برنج۲
۱. جوهر شمشیر، برق شمشیر.
۲. تیغ جوهردار.
۳. برق و جلا.
اسم پرنگ در اسامی پسرانه و دخترانه
پرنگ
نوع: دخترانه
ریشه اسم: کردی
معنی: هم به ضم پ و هم به کسر پ خوانده می شود، برق شمشیر، نور و فروق گوهر، برقو تلألو هر چیز، نوعی فلز مرکب از مس و روی و برنج
