مَهتا (مَه تا) : ۱- همانند ماه، چون ماه؛ ۲- (به مجاز) زيبارو.
اسم مهتا در لغت نامه دهخدا
مهت. [ م ِ هََ ت ت ] (ع ص ) مرد بسیارسخن سبک. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مهت. [ م ِ هََ ت ت ] (ع اِ) آلت قدح کحالان. (یادداشت مؤلف ) : بدین سبب استادان این صنعت سر مهت را که آلت قدح است گرد کرده اند تا عنبیه را نبرد و نخراشد و اگر نه از بهر این معنی بودی سر مهت تیز کردندی تا قدح آسان تر بودی و مهت آسان گذشتی. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). || مهت مجوف ؛ آلت دیگری است کحالان را برای آب چشم. میل بیرون کردن آب از چشم آب آورده. (یادداشت مؤلف ). مهت آلتی است از مس سرخ آب بدان گشایند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
اسم مهتا در فرهنگ فارسی
مهت
آل قدح کحالان ٠ مهت آلتی است از مس سرخ آب بدان گشایند ٠
اسم مهتا در اسامی پسرانه و دخترانه
مهتا
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: مثل ماه، ماهگونه – همتای ماه، زیبا و درخشان چون ماه
مهتاب
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: (تلفظ: mahtāb) نور و روشنایی ماه، مهتابی – نور و روشنایی ماه
مهتاج
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: (تلفظ: mah tāj) (= ماه تاج )، تاج ماه، (به مجاز) زیبای زیبایان، – آنکه تاجی درخشنده چون ماه دارد