معنی اسم فخری

فخري :    (عربي ـ فارسي) (فخر + ي (پسوند نسبت))، منسوب به فخر،   فخر. ۱- ، ۲- و ۳-

اسم فخری در لغت نامه دهخدا

فخری. [ ف َ ] (ص نسبی ) منسوب به فخر. رجوع به فخر شود.
فخری. [ ف َ ] (اِ) نوعی از انگور. (آنندراج ).
فخری. [ ف َ ] (اِخ ) اصفهانی. رجوع به فخر اصفهان شود.
فخری. [ ف َ ] (اِخ ) ایروانی، اسمش میرزا عباس، شهیر به حاج میرزا آقاسی.(مجمع الفصحاء ج ۲). رجوع به حاج میرزا آقاسی شود.
فخری. [ ف َ ] (اِخ ) هراتی، سلطان محمدبن امیری. کسی است که اولین بار مجالس النفائس امیر علیشیر نوایی را از ترکی به پارسی گردانید و آن را لطایف نامه خواند. ریو به نقل از تذکره ٔ الهی اورا یکی از قصیده سرایان شاه طهماسب دانسته و تذکره ای درباره ٔ زنان بنام جواهرالعجائب به او نسبت داده است. فخری از مردم هرات بوده و پس از گذراندن مراسم حج در زمان شاه طهماسب بصوب سند رهسپار شده و عیسی ترکخان حاکم آنجا او را بگرمی پذیرفته است. به او آثار دیگری نسبت داده اند از جمله تذکرةالنساء و تحفةالحبیب را بنام خواجه حبیب اﷲ وزیر خراسان ساخته است. رجوع به مجالس النفائس چ تهران ص کح از مقدمه ٔ حکمت شود.

اسم فخری در فرهنگ فارسی

فخری
هراتی . سلطان محمد بن امیری کسی است که اولین بار مجالس النفائس امیر علیشیر نوایی را از ترکی به پارسی گردانید و آنرا لطایف نامه خواند .
فخری گرگانی
فخر گرگانی
در فیروز فخری
از شاعران اصفهان است که ما فروخی در کتاب محاسن اصفهان نام او را جزئ شاعران فارسی زبان معاصر خود آورده است .
سدس فخری
آلتی است از آلات رصدی که بوسیله ابو حامد محمد خجندی اختراع شده .
الفقر فخری
اقتباس است از حدیث نبوی

اسم فخری در اسامی پسرانه و دخترانه

فخری
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی,فارسی
معنی: (تلفظ: faxri) (عربی ـ فارسی) (فخر + ی (پسوند نسبت) )، منسوب به فخر، فخر – فخر (عربی) + ی (فارسی) منسوب به فخر، منسوب به افتخار