عَذرا : (عربي) ۱- دوشيزه، باكِره، آشكار؛ ۲- (اَعلام) ۱) لقب حضرت مريم مادر حضرت عيسي(ع)؛ ۲) لقب حضرت فاطمه(س).
اسم عذرا در فرهنگ فارسی
عذرا
لقب مریم ۴ مادر عیسی ۴ است .
وامق و عذرا
نام داستانی است از عشق دو دلداده بهمین نام . داستان وامق و عذرا سالها پیش از نفوذ اسلام در ایران و بقول دولت شاه در عهد انوشیروان رواج داشته است . عنصری این داستان را بنظم آورده است . متن منظوم در دست نیست ولی اخیرا اوراق پراکنده ای از این کتاب یافت شد و به همت مرحوم محمد شفیع به طبع رسید . این منظومه مثنویی است ببحر متقارب . عذرا نام معشوقه وامق است که کنیزکی بود در زمان اسکندر ذوالقرنین بسیاری از نام های اشخاص و امکنه این داستان یونانی است بنابراین بعید نیست که اصل داستان از یونانی به پهلوی ترجمه شده و پس از اسلام آنرا به پارسی برگردانده باشند . وامق و عذری جوشقانی در کتابخانه ملک بنام دیوان شعیب بشماره ۵۵۷۷ ثبت شده و تاریخ تالیف آن بطور قطع معلوم نیست احتمال دارد که از قرن ۱۱ ه. ببعد یعنی از ۱٠٠٠ تا ۱٠۵٠ هجری باشد و حاوی قطعات قصاید ترجیعات از شعیب است ۲۱۵ صفحه مثنوی وامق و عذرای آن با این بیت شروع میشود: الهی مخزن اسرار بگشای فروغ مطلع انوار بنمای
اسم عذرا در فرهنگ معین
عذرا
(عَ) [ ع . عذراء ] (ص .) ۱ – بکر، دوشیزه . ۲ – گوهر سوراخ نشده .
اسم عذرا در فرهنگ فارسی عمید
عذرا
۱. بکر، دوشیزه.
۲. (صفت) [مجاز] ویژگی سخنی که پیش از آن گفته نشده، سخن تازه آورده.
۳. [مقابلِ نهان] پیدا، آشکار.
۴. (قید) به تنهایی، تنها.
اسم عذرا در اسامی پسرانه و دخترانه
عذرا
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: (تلفظ: azrā) (عربی) دوشیزه، باکِره، آشکار، (در اعلام) لقب حضرت مریم مادر حضرت عیسی (ع )، لقب حضرت فاطمه (س) – دوشیزه، باکره، بکر، لقب مریم (ع) و لقب فاطمه (س )، نام معشوق وامق
