معنی اسم سُنبله

سُنبله :    ۱- (در گياهي) نوعي گل آذين كه گلهاي بدون دُم‌گل آن در اطراف يك محور جمع مي‌شوند؛ ۲- خوشه‌ي بعضي گياهان مانند گندم و جو؛ ۳- (در نجوم)؛ صورت ششم از صورتهاي فلكيِ منطقه البروج، واقع در استواي سماوي، كه به شكل دوشيزه‌اي خوشه‌ي سنبل به دست، تجسم شده است.

اسم سنبله در لغت نامه دهخدا

سنبلة. [ سُم ْ ب ُ ل َ ] (ع اِ) یک خوشه ٔ گندم و جو و مثل آن. ج، سنابل. (آنندراج ). واحد سنبل یک خوشه (جو و گندم و غیره ). ج، سنبلات، سنابل. (فرهنگ فارسی معین ). خوشه. ج، سنابل. (منتهی الارب ) :
کسان ذخیره ٔ دنیا نهند و غله ٔ او
هنوز سنبله باشد که رفت در میزان.
سعدی (دیوان چ مصفا ص ۷۲۴).
|| گونه ای که از آرایش گل است که گلهای فرعی بدون دم گل بمحور اصلی گل متصل باشد. سنبلچه سنبلک. (فرهنگ فارسی معین ).
– سنبله ٔ آبی ؛ لسان البحر. (فرهنگ فارسی معین ).
– سنبله ٔ پائیز ؛ گل حضرتی. (فرهنگ فارسی معین ).
سنبلة. [ سَم ْ ب َ ل َ ] (ع اِ) درخت عضاة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). درخت خارداری که عضاة نیز گویند. (ناظم الاطباء).
سنبلة. [ سَم ْ ب َ ل َ ] (ع مص ) خوشه برآوردن کشت. (ناظم الاطباء). از پس یا از پیش کشیدن جامه را. (ناظم الاطباء).
سنبله. [ سُم ْ ب ُ ل َ / ل ِ ] (اِخ ) نام برج ششم و آن بصورت دختر است دامن فروهشته و سر او بمغرب و شمال و پای او بمشرق و جنوب، دست چپ آویخته دارد با پهلوی خود و دست راست او بلند است برابر دوش و خوشه ٔ گندم را بدان دست گرفته، به همین سبب به اسم سنبله مسمی است. (آنندراج ). نام برجی از بروج فلک. (منتهی الارب ). نام صورتی از صور بروج دوازده گانه فلکیه و آن برج ششم است و نام دیگر آن عذرا باشد و آنرا بر صورت زنی توهم کنند که او را دو بال است و از کواکب او سماک اعزل است که ستاره ای است روشن از قدر اول. (جهان دانش ). اول آن مطابق است تقریباً با ششم شهریور ماه جلالی و بیست و سیم اوت. (یادداشت مؤلف ) :
چون در اسد رسیدی چون سنبله سنانکش
از ضربت الف سان کردی چو شین و دالش.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص ۲۲۸).
سنبله ٔ چرخ را خرمن شادی بسوخت
کآتش خورشید کرد خانه ٔ باد اختیار.
خاقانی.
کمتر از داس سر سنبله دان
اسد چرخ بمیزان اسد.
خاقانی.
– سنبله ٔ آسمان ؛ سنبله ٔ چرخ. برج سنبله :
این مرغ عرش ار طلب دانه ای کند
آن دانه جز ز سنبله ٔ آسمان مخواه.
خاقانی.

اسم سنبله در فرهنگ فارسی

سنبله
۱ – صورت فلکی از صور منطقه البروجدرین صورت ستاره درخشان و بزرگ اسپیکا از ستار گان مشخص آسمان جنوب است . توضیح غریبان بجای سنبله عذرا ( یو . لا. فر ) را استعمال میکنند . ۲ – ششمین برج سال شمسی .
واحدسنبل، خوشه، یک خوشه جویاگندم
( اسم ) ۱ – واحد سنبل یک خوشه ( گندم جو و غیره ) جمع سنبلات سنابل . توضیح گونه ای از آرایش گل است که گلهای فرعی بدون دم گل بمحور اصلی گل متصل باشند سنبلچه سنبلک . یا سنبله آبی . لسان البحر . یا سنبله پاییز . گل حضرتی . یا سنبل زر . منقل آتش . آتشدان . ۲ – ششمین برج سال .
خوشه بر آوردن کشت
[spike] [زیست شناسی- علوم گیاهی] گل آذینی نامحدود شامل محوری منفرد با گل های بی پایک
[Virgo, Vir, Virgin] [نجوم] بزرگ ترین صورت فلکی منطقه البروج بین دو صورت اسد و میزان که به شکل بانویی با خوشۀ گندم در دست تصور می شود
سنبله الفار
( اسم ) گونه ای جو است که آنرا جو دم موشی نیز گویند .
سنبله ای
[Stachys, hedgenettle] [گیاهان دارویی] سرده ای از نعنائیان شامل گیاهان علفی یک ساله یا چندساله، بوته یا درختچه ای کوتاه و پوشیده از کرک های سادۀ چندشاخه ای یا ستاره ای یا تقریباً بی کرک و با برگ های ساده یا دندانه دار با یا بدون دُم برگ و با گل آذین سنبله، متشکل از چرخه ه…
سنبله ای چای کوهی
[Stachys lavandulifolia] [گیاهان دارویی] گونه ای سنبله ای به شکل گیاه چندسالۀ بوته ای با برگ های طوقه ای در شاخه های عقیم و ساقه های گل دهندۀ متعدد و کرکدار و برگ های قاعده ای مستطیلی و تقریباً بی ُدم برگ و مستطیلی ـ سرنیزه ای و واژسرنیزه ای و چرخه های گل معمولاً دور از یکدی…
سنبله رز
کنایه از منقل و آتش و آتشدان
سنبله نورس
کنایه از خط و خال و زلف و امثال آن
ابرخوشۀ سنبله
[Virgo supercluster] [نجوم رصدی و آشکارسازها] ← اَبَرخوشۀ محلی
ام سنبله
اسلیمه از زنان صحابی بوده و حدیث از وی روایت شده است .

اسم سنبله در فرهنگ معین

سنبله
(سُ بُ لَ یا لِ) [ ع . سنبلة ] (اِ.) ۱ – یک خوشه . ۲ – از صورت های فلکی جنوبی و ششمین برج از بروج دوازده گانه که خورشید شهریور ماه در آن دیده می شود.

اسم سنبله در فرهنگ فارسی عمید

سنبله
۱. (نجوم) ششمین صورت فلکی منطقةالبروج.
۲. ششمین برج از برج های دوازده گانه، برابر با شهریور، خوشه.
۳. (زیست شناسی) یک خوشۀ جو یا گندم، خوشه.