معنی اسم سَمن

سَمن :    ۱- نام گياهي (رازقي)، ياسمن؛ ۲- (در قديم) (به مجاز) چهره‌ي سفيد و لطيف و همينطور بوي خوش.

 

اسم سمن در لغت نامه دهخدا

سمن. [ س َ م َ ] (اِ) گل سه برگ را گویند، یعنی گیاهی و رستنیی هست که آنرا سه برگه میگویند. گل آن است و آن مدور وصدبرگ و یاسمنی رنگ میباشد. و بعضی گویند گلی باشد پنج برگ و سفید و خوشبوی که آنرا و شیر خوانند. (برهان ). گل سفید خوشبو که سه برگ دارد. بعضی بسرخی مایل باشد. (فرهنگ رشیدی ). نام گلی است سپید و خوشبوی. (صحاح الفرس ) (غیاث ). گلی است خوشبو و سپید و آنرا یاسمن و یاس نیز گویند. (آنندراج ). گل سه برگه و یاسمین و بضم سین هم آمده است. (ناظم الاطباء) :
اکنون فکنده بتی از ترک تا یمن
یک چند گاه زیر پی آهوان سمن.
دقیقی.
آسمان خیمه زد از بیرم و دیبای کبود
میخ آن خیمه ستاک سمن و نسرینا .
کسایی.
بنفشه گل و نرگس و ارغوان
سمن شاخ وسنبل بدیگر کران.
فردوسی.
بوستانی است روی کودک من
واندر آن بوستان شکفته سمن.
فرخی.
تا نماند به گلاب آن عرق مرزنگوش
تا نماند به سمن بوی و بر سیسنبر.
فرخی.
جویش پر از صنوبر و کوهش پر از سمن
راغش پر از بنفشه و باغش پر از بهار.
منوچهری.
تا همی خوانی تو اشعارش، همی خایی شکر
تا همی گویی تو ابیاتش، همی بویی سمن.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص ۷۲).
به زیر سرخ عقیقش سپید و نرم حریر
یکی چوبرگ شقایق یکی چو برگ سمن.
لامعی.
برگ و خس و خار پیش خر کن
شمشاد و سمن ترا و نسرین.
ناصرخسرو.
از نهیب دی سمن چون در چمن گستاخ شد
تن ضعیف و عمر کوتاه و جگر سوراخ شد.
عبدالواسع جبلی.
خدمت زلف و رخ کند از پی سنبل و سمن
شانه در آن مربعی آینه در مدوری.
خاقانی.
ارغوان و سمن برابر بید
رایتی برکشید سرخ و سپید.
نظامی.
سمن ساقی و نرگس جام در دست
بنفشه در خمار و سرخ گل مست.
نظامی.
اگر بد کنی چشم نیکی مدار
که گر خار کاری سمن ندْروی.
ابن یمین.
– امثال :
آنقدر سمن هست که یاسمن گم است .
رجوع به امثال و حکم دهخدا شود.
|| به معنی رخساره :
ز سنبل کرد بر گل مشک بیزی
ز نرگس بر سمن سیماب ریزی.
نظامی.
|| بمجاز به معنی سفید :
بسی خواهرانند بر راه رز
سیه موزگان و سمن چادران.
منوچهری.
– بنفشه گرد سمن دمیدن ؛ کنایه از کنار رخسار موی درآوردن است :
برخسارگان چون سهیل یمن
بنفشه دمیده بگرد سمن.
فردوسی.
سمن. [ س َ ] (ع اِ) در عربی مطلق روغن را گویندعموماً و روغن گاو را خصوصاً. (برهان ) . روغن و روغن گاو و گوسفند. ج، سمون. (مهذب الاسماء). روغن. (السامی ). روغن گاو و غیره. (غیاث ). || شیره. (السامی ) (مهذب الاسماء).
سمن. [ س َ ] (ع مص ) تر کردن طعام بر روغن. || طعام چرب خورانیدن قوم را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
سمن. [ س ِ م َ ] (ع اِمص ) فربهی. (غیاث ) (دهار) (ناظم الاطباء). || چربی. (ناظم الاطباء). || (مص ) فربه شدن. (آنندراج ) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ).

اسم سمن در فرهنگ فارسی

سمن
یاسمن، فربه شدن، چاق شدن، فربهی، چاقی
( اسم ) فربهی چاقی .
فربهی . یا فربه شدن .
[NGO] [عمومی] ← سازمان مردم نهاد
سمن آمیغ
سمن دار . مخلوط با سمن
سمن برگ
برگ یاسمن . برگ سمن
سمن بنا گوش
آنکه بنا گوش وی بوی یاسمن دهد
سمن بو
سمن بوی . معطر و خوشبو مانند یاسمن
سمن بیز
بیزنده سمن . یا مجازا خوشبو
سمن پیکر
آنکه روی و رخسار وی بوی یاسمن دهد
سمن چهره
سمن پیکر
سمن خد
آن که رخسار وی مانند یاسمن سپید و خوشبوی باشد .
سمن زار
جایی که در آن سمن بسیار روید .
باغ یاسمن و جای انبوه از درخت یاسمن .
سمن زرد
گلی است خوشبو و لطیف
سمن سا
صفت زلف . یا آنچه با ساییدن آن بوی سمن بر آید .
سمن ساق
آنکه ساقهای پای وی مانند یاسمن سپید و خوشبو باشد .
سمن سای
در صفات زلف مستعمل باین اعتبار که سمن عارض را میساید .
سمن سیما
سمن پیکر چهره او در سپیدی چون گل یاسمن است .
سمن سینه
( صفت ) کسی که دارای سینه ای چون سمن است سپید تن .
سمن بر
سمن عارض
آنکه عارض وی سفید چون سمن باشد
سمن عذار
سمن خد
سمن لعل
نام گلی که بو ندارد
شاخ سمن
کنایه از قد و بالای مطلوب است کنایه از قد محبوب .

اسم سمن در فرهنگ معین

سمن
(س مَ) [ ع . ] (اِمص .) فربهی، چاقی .
(سَ مَ) [ په . ] (اِ.) یاسمن .

اسم سمن در فرهنگ فارسی عمید

سمن
= یاسمین
فربه شدن، چاق شدن، فربهی، چاقی.
سمن بر
کسی که بدنی لطیف، سفید، و خوشبو دارد.
سمن ساق
آن که ساق های پایش مانند گل یاسمین سفید و لطیف باشد.

اسم سمن در اسامی پسرانه و دخترانه

سمن
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: (تلفظ: saman) نام گیاهی (رازقی )، یاسمن، (در قدیم) (به مجاز) چهره ی سفید و لطیف و همینطور بوی خوش – رازقی، یاسمن
سمن اندام
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: سمن پیکر
سمن بر
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: آن که اندامی سفید و لطیف چون سمن دارد
سمن پیکر
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: آن که اندامی سفید و لطف چون سمن دارد
سمن چهر
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: سمن چهره
سمن چهره
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: آن که چهره ای سفید و لطیف چون سمن دارد
سمن دیس
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: مانند سمن، مانند یاسمن
سمن رخ
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: سمن چهره
سمن رو
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: سمن چهره
سمن سیما
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: سمن (فارسی) + سیما (عربی )، سمن چهره
سمن گل
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: گل یاسمن
سمن ناز
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: مرکب از سمن (یاسمن) + ناز (زیبا)
سمنوی
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: خوشبو، معطر

قبلی

اسم های پسرانه بر اساس حروف الفبا

اسم های دخترانه بر اساس حروف الفبا

  • کتاب زبان اصلی J.R.R
  • دانلود کتاب لاتین
  • خرید کتاب لاتین
  • خرید مانگا
  • خرید کتاب از گوگل بوکز
  • دانلود رایگان کتاب از گوگل بوکز