سَلوی : (معرب از لاتین) (در گیاهی) ۱- گیاهی علفی، خودرو یا زینتی از خانواده ی نعناع با برگ های کرک دار و گل هایی به رنگ آبیِ مایل به بنفش و به ندرت سفید شهد دار. برگ ها و سرشاخه های آن معطر و دارویی است؛ ۲- مریم گلی. + ن.ک سِلوا.
اسم سلوی در لغت نامه دهخدا
سلوی. [ س َ وی / س َ وا ] (ع اِ) نام مرغی که آنرا آسمانی گویند و بفارسی پودنه نامند و بهندی بیر خوانند. (غیاث ) (آنندراج ). مرغی است شبیه تیهو و به هندی لوا خوانند. (منتهی الارب ). کرجفو و مرو گویند. مرغ بریان. (مهذب الاسماء). بلدرچین. (فرهنگ فارسی معین ). سلواة: یکی و قال الاخفش : لم اسمع له بواحد و یحتمل ان یکون جمعه و وحدانه سواء. (منتهی الارب ) :
دریغ دار ز نادان سخن که نیست صواب
به پیش خوک نهادن نه من و سلوی را.
ناصرخسرو.
من ترنجبین بود و سلوی مرغ بریان بود. (قصص الانبیاء ص ۱۲۳). و من و سلوی برای ایشان بخواست وآن ترانگبین است و سمانه. (مجمل التواریخ و القصص ).
وجود بی کف تو تنگدست بود چنان
که امن و سلوت میخواند من و سلوی را.
انوری.
قحط دانش را ز اعجاز ثناش
من و سلوی از لسان خواهم فشاند.
خاقانی.
گر بعهد موسی امت را گه قحط از هوا
باز من و سلوی سلوت رسان افشانده اند.
خاقانی.
|| هر چیز که تسلی دهد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مایه ٔ تسلی. (فرهنگ فارسی معین ). || شهد. (آنندراج ) (منتهی الارب ). ورتیج. عسل. (مجمل اللغة) (صراح اللغة). ورتیج. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص ۵۹) (زمخشری ). انگبین. عسل. (فرهنگ فارسی معین ).
سلوی. [ س َ ] (اِ) گیاهی بنام مریم. گلی. (فرهنگ فارسی معین ).
اسم سلوی در فرهنگ فارسی
سلوی
سمانی، بلدرچین، واحدش سلواه
( اسم ) ۱ – هر چیز که تسلی دهد مایه تسلی . ۲ – انگبین عسل . ۳ – مرغی است شبیه به تیهو بلدرچین .
نام مرغیکه آنرا آسمانی گویند و بفارسی پودنه نامند و بهندی بیر خوانند مرغی است شبیه تیهو و بهندی لوا خوانند
اسم سلوی در فرهنگ معین
سلوی
(سَ وا) [ ع . ] (اِ.) ۱ – مایة تسلی . ۲ – عسل . ۳ – بلدرچین .
اسم سلوی در فرهنگ فارسی عمید
سلوی
= بلدرچین
اسم سلوی در اسامی پسرانه و دخترانه
سلوی
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: کبوتر بهشتی (بر وزن حلوا)
